Versification challenges in Arabic-to-Polish and Polish-to-Arabic translations of poetry

Wiersz, jak wiadomo, to nie tylko sfera znaczeniowa, metafory, porównania, wyszukane słownictwo. To także struktura prozodyjna, dzięki której w ogóle da się stwierdzić, czy dany tekst jest wierszem czy też prozą. Forma wiersza, a zwłaszcza sposób wyodrębniania wersów, pozostaje ponadto zawsze w jakiejś relacji z jego treścią. Wydaje się zatem oczywiste, że nie powinna być ona pomijana w przekładzie danego utworu na inny język. Autor niniejszego artykułu analizuje, w jakim stopniu tłumaczenia poezji arabskiej na język polski oraz poezji polskiej na arabski uwzględniają strukturę prozodyjną oryginalnych utworów.As it is widely known, a poem is not just semantics, metaphors, similes and sophisticated vocabulary. It is also a particular prosodic structure through which it is possible at all to determine whether one deals with verse or prose. Besides, the form of a given poem, and especially the way the poem is divided into verses, always remains in some relationship with its semantic content. Therefore, it seems obvious that the formal structure of a poem should not be ignored. The paper analyses to what extent translations of Arabic poetry into Polish as well as Polish poetry into Arabic include the prosodic structure of the original works