95P Taktyka postępowania w leczeniu chirurgicznym raka skóry w WCO w okresie od 1953–1997 roku

Rak jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym skóry. W okresie ostatnich 50 lat poglądy na ten temat leczenia raka skóry zmieniły się zasadniczo.Celem pracy jest przedstawienie i omówienie metod leczenia raka skóry w WCO w Poznaniu w okresie od 1953 do 1997 roku.Materiał i metodyW latach 1953–1997 leczono 7064 przypadków raka skóry. Materiał ten podzielono na dwa okresy czasowe: a) do 1953–1983, b) od 1984–1997 i oceniono pod względem sposobów leczenia.WynikiW pierwszym okresie leczono 5343 chorych z tego 4281 (80%) tylko promieniami jonizującymi, 719 (13,5%) tylko chirurgicznie, a u 343 (6,5%) przeprowadzono leczenie z połączeniem obu tych metod. W drugim okresie czasowym leczono 1721 chorych, z tego 1237 (72%) tylko chirurgicznie, 310 (18%) tylko promieniami jonizującymi, a 174 (10%) skojarzeniem chirurgii, radioterapii i chemioterapii. W pierwszym badanym okresie w leczeniu chirurgicznym podstawową metodą było proste wycięcie zmiany zapewniające jednocześnie radykalność onkologiczną. W drugim okresie wśród zabiegów operacyjnych przeważały operacje szerokiego wycięcia zmiany nowotworowej z jednoczasową operacja plastyczną lub rekonstrukcją. Zapewniało to radykalność onkologiczną i dobry efekt kosmetyczny oraz czynnościowy.Wnioski1.W ciągu 45 lat metody leczenia rak skóry zmieniły się radykalnie na korzyść leczenia chirurgicznego. W szeregu przypadków część chorych jest nadal leczona promieniami jonizującymi.2.Leczenie operacyjne raka skóry jest metodą z wyboru i zapewnia dobry efekt onkologiczny, kosmetyczny i czynnościowy. Wymaga to udziału w nim chirurga onkologa przygotowanego do wykonywania zabiegów plastycznych i rekonstrukcyjnych