Treatment of hypercholesterolaemia in ambulatory care in Poland

Wprowadzenie: Hipercholesterolemia jest jednym z głównych poddających się modyfikacji czynników ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena rodzaju i zakresu modyfikacji leczenia hipercholesterolemii przez kardiologów w warunkach ambulatoryjnych w Polsce. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w formie ankiety, którą wypełniło 130 kardiologów pracujących w poradniach specjalistycznych. Analizą objęto tylko te wizyty, w trakcie których doszło do modyfikacji stosowanego dotychczas leczenia hipercholesterolemii. Wyniki: Ostatecznie analizą objęto 1888 wizyt. Średnia wieku w badanej grupie wynosiła 63 lata. Nadciśnienie tętnicze występowało u 89% chorych, cukrzyca typu 2 — u 33%, a choroba wieńcowa — u 57% pacjentów. Średnie stężenie cholesterolu całkowitego wynosiło 216,2 mg/dl, a lipoprotein o niskiej gęstości (LDL) — 128,6 mg/dl. Stężenie cholesterolu frakcji LDL poniżej 100 mg/dl stwierdzono u 27% pacjentów, a poniżej 70 mg/dl — jedynie u 10% chorych. Wyjściowo statynę w monoterapii przyjmowało 90% pacjentów, skojarzenie statyny i fibratu — 5%, fibrat w monoterapii — 3%, skojarzenie statyny z ezetimibem — 1%, a skojarzenie statyny, fibratu i ezetimibu — 1% chorych. Najczęściej stosowanymi statynami były atorwastatyna (u 56% pacjentów) i simwastatyna (u 30% chorych). Główną przyczynę modyfikacji leczenia stanowiło nieosiągnięcie optymalnych wartości lipidogramu. Najczęstsze typy modyfikacji terapii obejmowały: zmianę dawki statyny (w tym najczęściej zwiększenie dawki) — u 47% pacjentów oraz zamianę preparatu statyny na preparat zawierający inną substancję czynną — u 38% chorych. Po modyfikacji leczenia statynę w monoterapii przyjmowało 78% chorych, skojarzenie statyny i fibratu — 13%, fibrat w monoterapii — 2%, skojarzenie statyny z ezetimibem — 4%, a skojarzenie statyny, fibratu i eze­timibu — 1% pacjentów. Najczęściej stosowanymi statynami po modyfikacji terapii były atorwastatyna (u 62% pacjentów) i rosuwastatyna (u 25% chorych). Po zmianie terapii dobowe dawki poszczególnych statyn wynosiły: 33,3 mg w przypadku atorwastatyny, 26,0 mg w przypadku simwastatyny i 21,6 mg w przypadku rosuwastatyny. Wnioski: Modyfikacja leczenia hipercholesterolemii w ramach opieki ambulatoryjnej polega przede wszystkim na intensyfikacji farmakoterapii z powodu nieosiągnięcia celów terapeutycznych. Intensyfikacja ta to najczęściej zwiększenie dawki stosowanej statyny. Mimo tego dawkowanie statyn pozostaje nieoptymalne. Po modyfikacji leczenia zwiększył się odsetek pacjentów przyjmujących silnie działające statyny (w tym zwłaszcza rosuwasta­tynę). Zbyt rzadko natomiast zaleca się terapię skojarzoną, zwłaszcza z ezetimibem.Introduction: Hypercholesterolaemia is one of the major, modifiable risk factors of cardiovascular events. The aim of the study was to assess the type and scope of modifications of hypercholesterolaemia treatment conducted by cardiologists in ambulatory patients in Poland. Material and methods: The study was questionnaire-based, with 130 cardiologists in ambulatory care participating. The analysis included only those patient visits, which were associated with modifications of previous hypercholesterolaemia treatment. Results: The final analysis included 1888 patient visits. Mean age in the study group was 63 years. Hypertension was present in 89% of patients, type 2 diabetes — in 33%, and coronary artery disease — in 57% of patients. Mean total cholesterol concentration was 216,2 mg/dL, and mean low-density lipoprotein (LDL) cholesterol concentration was 128,6 mg/dL. Only 27% of patients achieved LDL concentration below 100 mg/dL, with only 10% achieving an LDL level of below 70 mg/dL. At baseline, 90% of patients received statin monotherapy, 5% — a combination of statin and fibrate, 3% — fibrate monotherapy, 1% — a combination of statin and ezetimibe, and 1% — a combination of statin, fibrate and ezetimibe. The most frequently used statins included atorvastatin (in 56% of patients) and simvastatin (in 30% of patients). The most common reason for therapy modification was failure to achieve therapeutic goals. The most frequent modifications of pharmacotherapy included: a change in statin dosing (most often — an increase in the statin dose) in 47% of patients and changing one statin to another in 38% of patients. After therapy modification, 78% received statin monotherapy, 13% — a combination of statin and fibrate, 2% — fibrate monotherapy, 4% — a combination of statin and ezetimibe, and 1% — a combination of statin, fibrate and ezetimibe. After pharmacotherapy modification, the most frequently used statins included atorvastatin (in 62% of patients) and rosuvastatin (in 25% of patients). After therapy modification, daily doses of atorvastatin, simvastatin and rosuvastatin were 33,3 mg, 26,0 mg and 21,6 mg, respectively. Conclusions: Modification of hypercholesterolaemia treatment in ambulatory patients is mainly an intensifica­tion of pharmacotherapy due to failure to achieve therapeutic goals. This intensification consists predominantly of an increase in statin dosing. Still, statin dosing remains suboptimal. After therapy modification, there was an increase in the proportion of patients receiving “strong” statins (mainly rosuvastatin). Nevertheless, combination therapy, especially with ezetimibe, is far too rarely prescribed