Leczenie interferujące z funkcją EGFR u chorych na nowotwory złośliwe przełyku, żołądka, trzustki, wątroby i dróg żółciowych

Prognosis of patients with advanced cancers of the upper digestive tract remains dismal, despite significant improvements in diagnostic and surgical techniques in recent years. In part, it may be attributed to the considerable resistance to the standard cytotoxic treatment. Thus, there is ongoing extensive search for so called “targeted therapies” that are aimed at specific molecular abnormalities in cancer cells. Epidermal growth factor receptor (EGFR) intracellular signaling transduction pathways may constitute such targets. Importantly, molecular abnormalities related to above mentioned signaling pathways are frequently encountered in upper digestive tract neoplasms. To date, based on positive phase III clinical trials results, two novel drugs were introduced to clinical practice, e.g. trastuzumab (first line treatment of advanced gastric cancer) and erlotinib (first line treatment of advanced pancreatic cancer). However, there are significant differences in biology and pathogenesis of upper digestive tract cancers that make formulation of general treatment recommendations in this patient population impossible. It seems that in the future the indications for specific targeted therapy will be based on individual patients’ profile of molecular abnormalities in cancer cells. Moreover, it will require identification of predictive and prognostic factors enabling clinicians to select a group of patients who will derive most significant benefits from specific therapies. It should be noticed that prospective assessment of various predictive and prognostic factors was incorporated in protocols of many phase III clinical trials that were completed in recent years. However, final results of majority of these analyses are not available yet. EGFR may be the target for small molecule tyrosine kinase inhibitors or monoclonal antibodies. In this paper we present a review of the results of clinical trials assessing targeted therapy interfering with EGFR in patients with upper digestive tract cancers that were reported in recent years. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 4: 183–196Rokowanie u chorych na uogólnione nowotwory złośliwe górnego odcinka przewodu pokarmowego pozostaje poważne, mimo istotnego postępu, jaki osiągnięto w ostatnich latach w zakresie diagnostyki i leczenia chirurgicznego. Wynika to między innymi z faktu rozpoznawania choroby w zaawansowanych stadiach klinicznych, dodatkowo zaś z jej małej wrażliwości lub niewrażliwości na klasyczne leczenie cytotoksyczne. Z tego powodu trwają poszukiwania terapii celowanych ukierunkowanych na cele molekularne w komórce nowotworowej. Celami takiej terapii mogą być szlaki przekaźnictwa sygnałów wewnątrzkomórkowych generowanych przez rodzinę receptorów czynnika wzrostu naskórka (EGFR). Zaburzenia molekularne związane z tymi szlakami przekaźnictwa sygnałów wewnątrzkomórkowych występują dość często u chorych na nowotwory złośliwe przewodu pokarmowego. Dotychczas, na podstawie pozytywnych wyników badań klinicznych III fazy, do codziennej praktyki klinicznej wprowadzono dwa preparaty: trastuzumab (leczenie chorych na HER2-dodatniego uogólnionego raka żołądka) oraz erlotynib (leczenie chorych na raka trzustki w zaawansowanych stadiach klinicznych choroby). Różnice w biologii i patogenezie nowotworów złośliwych przewodu pokarmowego uniemożliwiają sformułowanie ogólnych zaleceń terapeutycznych dotyczących leczenia interferującego z EGFR w tej populacji pacjentów. Wydaje się, iż kwalifikacja chorych na nowotwory złośliwe przewodu pokarmowego do leczenia celowanego będzie w przyszłości zależna od wyniku oceny indywidualnego profilu zaburzeń molekularnych u danego chorego. Będzie to wymagało identyfikacji czynników predykcyjnych i prognostycznych, co z kolei mogłoby umożliwić wyodrębnienie grupy chorych, którzy mogliby odnieść największe korzyści z określonej terapii. Należy podkreślić, iż prospektywna ocena wartości predykcyjnej i prognostycznej różnych czynników była niezwykle istotnym elementem zakończonych w ostatnich latach badań klinicznych III fazy oceniających stosowanie leków z kategorii terapii celowanych u chorych na nowotwory złośliwe przewodu pokarmowego. Ostateczne wyniki wielu z tych analiz dotychczas nie zostały przedstawione. Obecność zaburzeń w szlakach przekaźnictwa sygnałów wewnątrzkomórkowych związanych z EGFR można wykorzystać w celach terapeutycznych. Receptor EGFR może być celem terapii wykorzystujących drobnocząsteczkowe inhibitory kinaz tyrozynowych EGFR lub przeciwciała monoklonalne przeciwko tym receptorom. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego terapii ukierunkowanej na rodzinę receptorów EGFR u chorych na nowotwory złośliwe górnego odcinka przewodu pokarmowego. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 4: 183–19