غایت حیات انسان از منظر اوپانیشادها

Including important issues in most systems of philosophical and religious thought is end of human life. Hindu thinkers of the Upanishads age have been seek to signify the life by address oneself to the issue. One of the important doctrines of Upanishads is Karma means one bondage in the cycle of reincarnation - births and deaths - according to the earned results of his actions so that the rituals and religious ceremonies can’t rescue him from this difficult situation alone. Thereby seeking a way to escape from captivity and salvation have been always the main concern of minds of the Hindu scholars. This paper discusses types of liberation, methods of achieving to salvation and barriers to it,s realization in order to know the final destination of life from perspective of the Upanishads. The most important sources of this research were a number of original Upanishads as final religious and philosophical literature of the Vedas.غایت حیات ان سان از جمله م سایل مهم مطرح در اکثر نظامهای فکری فل سفی و دینی ا ست . اندی شمندان هندو نیز از عصر اوپانیشادها با پرداختن به این مسئله در صدد معنادار ساختن حیات بوده اند. یکی از آموزههای مهم اوپهنیشدها آموزهی کرمه ا ست که بر ا ساس آن آدمی بر ا ساس نتایج حا صل از کردار خود در چرخهی بازپیدایی – تولدها و مرگها - گرفتار می شود به نحوی که انجام شعائر و آیینهای دینی نیز به تنهایی قادر به رهایی او از این و ضعیت د شوار نیست. بدین سبب جستن راهی برای رهایی از ا سارت و نجات پیو سته دغدغهی ا صلی اذهان متفکران هندو بوده ا ست. این مقاله در را ستای آ شنایی با غایت ق صوای زندگی از منظر اوپانی شادها به برر سی انواع نجات ، رو شهای د ستیابی به رهایی و موانع تحقق آن پرداخته ا ست . مهمترین منابع این تحقیق شماری از اوپانیشادهای اصلی به عنوان ادبیات دینی و فلسفی پایانی وداها بوده است