Wordplays in satirical texts

Niniejsza praca dotyczy analizy gier słownych w tekstach satyrycznych. Celem tej pracy jest również udowodnienie tezy, że gra słów często występuje w satyrze. Do analizy wybrano prace Manfreda Petera Heina, Willy Astora i Roberta Gernhardta.Gra słów jest bardzo starym środkiem stylistycznym. Dziś można go zauważyć wszędzie. Występuje w prawie wszystkich rodzajach tekstu. Ale gry słowne są bardzo specyficzne dla kultury i wymagają pewnej wiedzy kulturowej od odbiorcy, aby zostały zrozumiane.Pierwszy rozdział dotyczy definicji, rodzajów i funkcji gry słów. Gry słów są zwykle oparte na polisemii, podobieństwie jednostek językowych, przekształceniach struktury słowa i zdania. Ich główną funkcją jest przyciąganie uwagi odbiorcy.W drugim rozdziale omówiono zjawisko satyry. Jest to rodzaj krytyki, która ma agresywny charakter i zwraca uwagę na wady niektórych ludzi i społeczeństwa. Ale satyrze towarzyszy humor, który działa w taki sposób, że atak jest łagodniejszy i nie jest tak obraźliwy. Satyra pełni ważną funkcję, zwraca bowiem uwagę ludzi na problemy osobiste i globalne. W trzecim rozdziale przeprowadzono badanie dotyczące funkcjonowania gry słów w tekstach satyrycznych. Autorzy tych tekstów łączą różne rodzaje gier słownych lub wybierają jedną preferowaną. W przypadku Astora można powiedzieć, że woli gry słów, opierające się na podobieństwie wyrazów i po mistrzowsku wykorzystuje je w tekstach. Dotyczy to również aliteracji, która pomaga w utrzymaniu ogólnego nastroju utworu.Hein dobrze gra z dwuznacznością i łączy ją z aliteracją. Jego gry słowne są zagadkami, a czytelnik powinien się zastanowić, aby uchwycić wszystkie niuanse znaczenia. W wierszach Hein wykorzystywał homonimię i tworzenie nowych słów. W tekstach można również znaleźć paronomazję i skróty.Gernhardt łączy różne rodzaje gry słów lub może tylko wybrać jeden i zbudować na nim całą koncepcję wiersza.Najbardziej oczywistym wynikiem analizy empirycznej tej pracy jest to, że gry słowne w satyrze faktycznie odgrywają znaczącą rolę. Pomagają wyrazić krytykę żywo i z humorem.This work is about analyzing the play of words that are the basis of satire. The purpose of this work is also to prove in the thesis that wordplay often occurs in satire. The texts of Manfred Peter Hein, Willy Astor and Robert Gernhardt were selected for analysis. Wordplay is a very old stylistic device. Today, it can be seen everywhere. It occurs in almost all types of text. But wordplay is very specific to culture and requires some cultural knowledge from a recipient to be understood. The first chapter deals with the definition, types and functions of wordplay. Word games are usually based on polysemy, similarity between language units, transformations of a word and a sentence structure. Their main function is to attract attention, arousing the interest in the recipient.The second chapter concerns the phenomenon of satire. This is a kind of criticism that is aggressive and draws attention to the flaws of some people and society. However, satire is accompanied by humor that works in such a way that the attack is milder and not so offensive. Satire fulfills an important function as it draws people's attention to personal and global problems, which might be useful in helping to solve them. In the third chapter, the study was conducted on the basis of the functioning of the word game in satirical texts. The authors combine different types of word games or choose the one which is most preferred. In the case of Astor, it can be said that he prefers the word games that stem from the similarity of words. The author uses them in their texts in a masterful way. It also applies to alliteration, which helps to maintain the overall mood of the song.In turn, Hein plays well with the ambiguity and combines it with alliteration. His word games are puzzles – the reader should pay attention to details in order to capture the meaning. In poems, Hein used homonymy and created new words. Paronomasia and abbreviations can also be found in his texts.What is more, Gernhardt combines different types of wordplay. What he usually does is choosing one type and building the whole concept of poem around it. The most obvious result of the empirical analysis of this work is that word games in satire actually play a significant role. They help to express criticism vividly and humorously.In dieser Arbeit geht es darum, Wortspiele in satirischen Texten zu analysieren. Der Zweck dieser Arbeit ist es auch, die These zu beweisen, dass das Wortspiel in der Satire häufig vorkommt. Für die Analyse wurden Texte von Manfred Peter Hein, Willy Astor und Robert Gernhardt ausgewählt.Das Wortspiel ist ein sehr altes Stilmittel. Es ist heute überall zu sehen. Es kommt in fast allen Textsorten vor. Aber Wortspiele sind sehr kulturspezifisch und erfordern ein gewisses kulturelles Wissen des Empfängers, um verstanden zu werden.Das erste Kapitel befasst sich mit der Definition, den Arten und Funktionen des Wortspiels. Wortspiele basieren normalerweise auf Polysemie, Ähnlichkeit von Spracheinheiten, Transformationen der Wort- und Satzstruktur. Ihre Hauptaufgabe ist es, Aufmerksamkeit zu erregen und das Interesse des Empfängers zu wecken.Das zweite Kapitel behandelt das Phänomen der Satire. Dies ist eine Art von Kritik, die aggressiv ist und die Aufmerksamkeit auf die Fehler einiger Menschen und der Gesellschaft lenkt. Aber Satire wird von Humor begleitet, der so wirkt, dass der Angriff milder und nicht so anstößig ist. Satire erfüllt eine wichtige Funktion, lenkt die Aufmerksamkeit auf persönliche und globale Probleme und hilft so, diese zu lösen.Im dritten Kapitel wurde eine Studie zur Funktionsweise des Wortspiels in satirischen Texten durchgeführt. Die Autoren kombinieren verschiedene Arten von Wortspielen oder wählen die bevorzugte aus. Im Fall von Astor kann man sagen, dass er Wortspiele bevorzugt, die sich aus der Ähnlichkeit von Wörtern ergeben, und er verwendet sie meisterhaft in den Texten. Dies gilt auch für Alliteration, wodurch die allgemeine Stimmung des Songs erhalten bleibt.Hein spielt mit der Mehrdeutigkeit und verbindet sie mit der Alliteration. Seine Wortspiele stellen Rätsel dar. In den Gedichten von Hein werden Homonymie und neugebildete Komposita benutzt. In seinen Gedichten kann man auch Paronomasien finden.Gernhardt kombiniert verschiedene Arten der Wortspiele oder wählt nur eine und baut auf ihr die ganze Konzeption des Gedichtes auf.Das offensichtlichste Ergebnis der empirischen Analyse dieser Arbeit ist, dass Wortspiele in der Satire tatsächlich eine bedeutende Rolle spielen. Sie helfen die Kritik anschaulich zu machen und sie mit Humor auszudrücken