Leibniz and other minds

Celem tej pracy jest analiza problemu poznawalności innych umysłów w monadologii G. W. Leibniza. Jeden z obecnych w filozofii argumentów przemawiających za możliwością poznania pozostałych podmiotów głosi, że stan ducha innego można pojąć przez analogię do własnego umysłu. Jakkolwiek rozwiązanie to stanowi przykład wnioskowania indukcyjnego, spróbuję pokazać, że w systemie ontologii niemieckiego filozofa zyskuje ono racjonalne, metafizyczne uzasadnienie. Przedstawione tutaj rozważania dzielę na trzy części. W pierwszej wykładam naczelne twierdzenia teorii monad i na ich podstawie odpowiadam na to, czym jest substancja i jakie jest jej miejsce w świecie. Następny fragment pracy poświęcam zbadaniu teorii wyrażania opisującej wzajemną zależność między stanem jednej monady a tym, co zachodzi w rzeczywistości wobec niej zewnętrznej. Ostatnią z kolei część przeznaczam na omówienie ontologicznych różnic dzielących istotnie podmiot oraz automat.The aim of this paper is to analyze the problem of other minds in G. W. Leibniz’s monadology. One of the arguments present in philosophy speaking for the possibility of acquaintance of other subjects says that the state of the other’s spirit can be known by analogy to your own mind. Although this solution is an example of inductive reasoning, I will try to show that in Leibniz’s system of ontology it gains rational, metaphysical justification. I divide my considerations into three parts. In the first I discuss the main theses of the theory of monads and on the grounds of them I answer the question about substance and its place in the universe. The next part is dedicated to the theory of expression which describes the relationship between the monad and the external world. Finally, I pay attention to ontological differences essentially dividing the subject and the automaton