Reprezentowanie a wyrażanie. Leibniz a współczesny spór o reprezentacje

Celem artykułu jest omówienie znaczenia i aktualności rozważań G.W. Leibniza dla problemu natury oraz roli reprezentacji w poznaniu. Propozycja hanowerskiego filozofa zawiera szereg interesujących intuicji. Leibniz argumentuje na rzecz tezy, że reprezentowanie ma charakter wyrażania tego, do czego dana reprezentacja się odnosi. Nie jest to teza jasna, a pojęcie wyrażania wymaga głębszej analizy i eksplikacji. Po dokonaniu analiz wstępnych drugim krokiem jest odpowiedź na pytanie, czy propozycja Leibniza ma rzeczywiście charakter reprezentacyjny, czyli czy postulowane przez filozofa reprezentacje faktycznie pełnią rolę reprezentacji w strukturach poznawczych. Korzystam tu z rozważań i metody W. Ramseya, dotyczących natury wyjaśnień reprezentacyjnych. Na koniec omawiam specyfikę leibnizjańskiej tezy o reprezentacji oraz wskazuję na te jej elementy, które mogą dzisiaj być atrakcyjne dla epistemologów i kognitywistów badających naturę poznania i umysłu