The hypotensive activity of pyrrolidin-2-one derivatives in a model of hypertension in the rat

The knowledge, accumulated on the adrenergic receptors and their specific subtypes, indicates their effectiveness in the treatment of hypertension and other diseases.Promising results of experiments on the hypotensive and anti-arrhythmic action of the MG-1 compound (1 - [2-hydroxy-3-(4-phenyl-1-piperazinyl)-propyl]-pyrrolidin-2-one), conducted by the Department of Pharmacodynamics, Laboratory of Pharmacological Screening, Faculty of Pharmacy of Jagiellonian University, were the reason to carry out further experiments. Their aim was to determine the antihypertensive activity of this compound after chronic administration in normotensive rats, and to examine its impact on the development of dexamethasone-induced hypertension. MG-1 compound was administered 2 times a day at a dose of 10mg/kg for 10 days, at the same time the comparison group was given prazosin 0.5 mg / kg (once a day). After this period of time, and an additional 2 day-break, the animals were given dexamethasone at a daily dose of 10 mg / kg, and the administration of the compound MG-1 and prazosin was resumed as in the earlier stage.The MG-1 compound administered chronically reduced systolic and diastolic blood pressure in normotensive rats, and its hypotensive effect potentiated throughout the duration of the experiment; the effects of MG-1 were weaker than those of prazosin, which was administered at a 40-times lower daily dose, additionally the MG-1 compound, just like prazosin, inhibited the increase in systolic and diastolic blood pressure induced by dexamethasone. This research showed the usefulness of dexamethasone-induced hypertension model to determine the antihypertensive activity of ᬬ¬1-blockers. The results of this experiment are a prerequisite for further studies that would determine the full profile of antihypertensive MG-1 compound in other models of hypertension in animals.Wiedza, zgromadzona na temat receptorów adrenergicznych i ich konkretnych podtypów, dowodzi skuteczności α-adrenolityków w terapii nadciśnienia i innych schorzeń. Obiecujące wyniki badań w Pracowni Wstępnych Badań Farmakologicznych Katedry Farmakodynamiki UJ CM nad hipotensyjnym i przeciwarytmicznym działaniem związku MG-1 (1-[2-hydroksy-3-(4-fenylo-piperazyn-1-ylo)-propylo-]pirolidyn-2-on) były powodem przeprowadzenia kolejnych eksperymentów, mających na celu oznaczenie aktywności hipotensyjnej tego związku po podaniu przewlekłym u normotensyjnych szczurów, oraz zbadanie jego wpływu na rozwój nadciśnienia indukowanego deksametazonem.Związek MG-1 podawano 2 razy dziennie w dawce 10mg/kg przez 10 dni, jednocześnie podając grupie porównawczej prazosynę w dawce 0,5 mg/kg (1 raz dziennie). Po tym okresie czasu i dodatkowych 2 dniach przerwy, zwierzętom zaczęto podawać deksametazon 1 raz dziennie w dawce 10 µg/kg, a także wznowiono podawanie związku MG-1 i prazosyny jak we wcześniejszym etapie. Związek MG-1 podany przewlekle obniżał ciśnienie skurczowe i rozkurczowe u normotensyjnych szczurów, a efekt hipotensyjny nasilał się wraz z czasem podawania; efekt ten był słabszy w porównaniu z prazosyną, która była podawana w dawce dobowej 40-krotnie niższej, oraz podobnie jak prazosyna, hamował wzrost ciśnienia skurczowego i rozkurczowego indukowanego deksametazonem. Dzięki przeprowadzonym badaniom wykazano przydatność modelu nadciśnienia indukowanego deksametazonem do oznaczania aktywności hipotensyjnej α1-adrenolityków. Wyniki tego eksperymentu stanowią przesłankę do podjęcia dalszych badań nad pełnym profilem działania hipotensyjnego związku MG-1 w innych modelach nadciśnienia u zwierząt