Prawda jako subiektywność czy subiektywność prawdy? Problem poznania w filozofii Duńczyka

The concept of subjective truth, related to the individual, the primacy of interiority over reason, is an expression of disagreement with the understanding the individual as part of an abstract system in which individuality vanishes, freedom and a place on the inner contact with God. According to Dane, the truth as adequatio is applied only to science. Truth as the identity of thinking and being assumed adequate knowing, but it is only momentary state of the knower. That is why Climacus defines truth as such approximation. Truth as adequatio can’t be applied to the sphere of what is real, that is, to the area of spirit and existence.Therefore, speculative knowing, which is only an approximation, is useless from the point of view of existing human. What is so subjective truth in this perspective? Human whose refer to the truth, consider it, makes this truth his own. But the same time, human reflects on his relationship to himself with the reference to the truth. This this ‘how’ is the guarantor of the ‘truthfulness’ of the truth. So the true as an assimilation has also a third element, this is the activity by the power of what was assimilated and understood. In his understanding of the truth, Climacus indicates also the relationship between axiology and subjective truth.Koncepcja prawdy subiektywnej, związana z indywiduum, prymatem wewnętrzności nad rozumem, jest wyrazem niezgody na ujmowanie jednostki jako części abstrakcyjnego systemu, w którym znika indywidualność, wolność i miejsce na wewnętrzny kontakt z Bogiem. Zdaniem Duńczyka prawda jako adequatio dotyczy tylko dziedziny nauki. Prawda jako zgodność myślenia i bytu zakłada adekwatny ogląd, ale to tylko stan chwilowy dla poznającego, dlatego Climacus określa taką prawdę mianem aproksymacji. Prawda jako adequatio nie ma zastosowania w dziedzinie tego, co realne, czyli w obszarze ducha i egzystencji. Dlatego poznanie spekulatywne, będące jedynie aproksymacją, jest bezużyteczne z punktu widzenia człowieka egzystującego. Czym jest więc prawda subiektywna w takim kontekście? Człowiek, odnosząc się do danej prawdy, rozważając ją, czyni ją własną, jednocześnie zastanawia się nad swoim stosunkiem do samego siebie wobec niej. Ten ostatni stosunek, to „jak”, jest gwarantem prawdziwości tej prawdy. Prawda jako przyswojenie posiada jeszcze trzeci element, jest to działanie mocą tego, co się przyswoiło i zrozumiało. W swoim rozumieniu prawdy Climacus wskazuje na związek między aksjologią a prawdą subiektywną