Kliniczne znaczenie fenotypu oksydacji i fenotypu acetylacji u chorych na nadczynność tarczycy

Introduction: The relationship between genetically determined polymorphic oxidation and acetylation and susceptibility to some disease was aroused much interest. The aim of our study was to evaluate whether patients with hyperthyreosis differ from healthy persons in their ability to oxidize sparteine and acetylate sulphadimidine as model drugs. Oxidation and acetylation were estimated in 48 patients with hiperthyreosis. Material and methods: The control group consisted of 160 healthy volunteers for comparison of oxidation phenotype and 60 healthy volunteers for comparison of acetylation phenotype. The phenotyping of oxidation revealed two distinct populations among 40 patients with hyperthyreosis: 38 persons (95%) were extensive metabolizers (EM) of sparteine and 2 persons (5%) was poor metabolizers (PM). In 160 healthy persons (91.2%) were EM and 14 persons (8.8%) were PM. The difference between frequency distribution of PM and EM in healthy persons and in patients with hyperthyreosis was not statistically significant. Results: The phenotyping of acetylation showed among 48 patients with hyperthyreosis 8 persons (13%) were rapid acetylators (RA) and 40 persons (87%) were slow acetylators (SA). In 60 healthy volunteers the phenotype of rapid acetylation was observed in 31 persons (51%) and slow acetylation in 29 persons (49%). Relative risk (odds ratio) of development of thyroid diseases was 5.34 times higher for SA in comparison to RA. The prevalence of SA among patients with hyperthyreosis in comparison to healthy volunteers was statistically significant (p < 0.0002). Conclusions: The results of our study may suggest that slow acetylation phenotype is associated with increased risk of the development of hyperthyreosis.Wstęp: Badania nad udziałem czynników genetycznych w powstawaniu niektórych chorób prowadzi się w coraz szerszym zakresie. Celem pracy było stwierdzenie, czy między grupą chorych na nadczynność tarczycy a grupą kontrolną zdrowych ochotników istnieje różnica w zdolności utleniania sparteiny i acetylacji sulfadimidyny jako leków modelowych. Materiał i metody: Badaniami objęto 268 osób. W tej grupie 48 osób było chorych na nadczynność tarczycy. Grupę kontrolną dla fenotypu oksydacji stanowiło 160 zdrowych ochotników, natomiast dla fenotypu acetylacji 60 osób zdrowych. Wyniki: Wśród 40 chorych z nadczynnością tarczycy stwierdzono 38 (95%) ekstensywnych metabolizerów (EM, extensive metabolizers) i 2 (5%) słabych metabolizerów (PM, poor metabolizers) sparteiny. W grupie kontrolnej 160 ochotników, 146 (91,2%) okazało się EM, a 14 (8,8%) - PM. Niewielka przewaga częstości występowania PM wśród pacjentów z nadczynnością tarczycy w porównaniu z grupą osób zdrowych nie była statystycznie istotna. Wśród 48 chorych na nadczynność tarczycy wyróżniono 13% szybkich acetylatorów (RA, rapid acetylators) (8 osób) i 87% wolnych acetylatorów (SA, slow acetylators) (40 osób). Natomiast u 60 zdrowych ochotników stwierdzono 51% RA (31 osób) i 49% SA (29 osób). Odsetek szybkich i wolnych acetylatorów w grupie chorych z nadczynnością tarczycy różnił się w sposób statystycznie istotny w porównaniu z odsetkiem w grupie osób zdrowych (p < 0,0002). Względne ryzyko zachorowania na nadczynność tarczycy, wyrażone za pomocą proporcji szans (OR, odds ratio), jest ponad 5 razy większe dla wolnych niż dla szybkich acetylatorów. Wnioski: Wyniki niniejszych badań mogą sugerować, że osoby z fenotypem wolnej acetylacji są predysponowane do zapadalności na nadczynność tarczycy