Czy wpływ leczenia inhibitorem konwertazy angiotensyny na insulinooporność wiąże się z polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu ACE?

Background Hiperinsulinemia and insulin resistance often observed in patients with hypertension are connected with elevated cardiovascular risk. DD genotype of insertion/ deletion (I/D) polymorphism of ACE gene is also known for similar properties. The aim of the study was to determine and compare insulin resistance in patients with mild or moderate essential hypertension before and after 8 week period of treatment with ACE inhibitor according to I/D polymorphism of ACE gene. Material and methods The study comprised 64 patients with mild-to-moderate essential hypertension (41 male and 23 female) without coexisting illness. The mean age of study group was 40.48 ± 16.39 years. Before treatment the blood samples for laboratory investigation and genetic analysis (polymerase chain reaction) were taken. Then patients received 4 mg perindopril once a day. After 4 weeks patients with poor blood pressure control received doubled dose of perindopril. Before treatment, after 4 weeks and after 8 weeks of treatment with ACE-I the blood pressure measurement with traditional method and ABPM were performed. After 8 weeks of treatment with ACE inhibitor further blood samples for laboratory investigation were taken. Results The ACE genotype distribution was: II — n = 17 (27%), ID — n = 29 (45%), DD — n = 18 (28%). Any significant changes in insulin resistance after 8 weeks of treatment with ACE-I were not observed. But there is a negative correlation between insulin resistance before treatment and reduction of blood pressure in ABPM. Conclusions Insulin resistance is independent on I/D polymorphism of ACE gene and does not change significantly after 2 months of treatment with perindopril. There is a negative correlation between basal insulin resistance and reduction of blood pressure in ABPM. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 5, pages 299–311Wstęp Hiperinsulinemia i insulinooporność, często obserwowane u chorych z nadciśnieniem tętniczym, wiążą się z podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Podobne właściwości przypisuje się genotypowi DD inercyjno/delecyjnyjnego (I/D) polimorfizmu genu ACE. Celem pracy było oznaczenie i porównanie insulinooporności u badanych pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym przed leczeniem i po leczeniu inhibitorem ACE z uwzględnieniem I/D polimorfizmu genu ACE. Materiał i metody Do badania włączono 64 chorych (41 mężczyzn i 23 kobiety) z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym łagodnym i umiarkowanym, bez chorób towarzyszących. Średni wiek grupy badanej wynosił 40,48 ± 16,39 roku. U wszystkich chorych pobrano próbki krwi do badań laboratoryjnych oraz analizy genetycznej (reakcja łańcuchowa polimerazy). Następnie włączono leczenie (perindopril w dawce 4 mg). W przypadku niezadowalającej kontroli ciśnienia po 4 tygodniach dawkę leku zwiększano do 8 mg/dobę. Przed włączeniem do badania oraz po 4 i 8 tygodniach terapii dokonywano pomiaru ciśnienia tętniczego krwi metodą tradycyjną oraz ABPM. Po 8 tygodniach leczenia ponownie pobierano krew do oznaczeń laboratoryjnych. Wyniki Rozkład genotypów przedstawiał się następująco: II — n = 17 (27%), ID — n = 29 (45%), DD — n = 18 (28%). Nie zaobserwowano istotnych zmian w insulinooporności po 8 tygodniach leczenia inhibitorem ACE ani dla całej grupy ani dla poszczególnych genotypów. Natomiast wyjściowy stopień insulinooporności ujemnie korelował z redukcją ciśnienia tętniczego w ABPM dla całej grupy. Wnioski Stopień insulinooporności nie zależy od polimorfizmu I/D genu ACE i nie zmienia się istotnie po 2-miesięcznym leczeniu perindoprilem. Wyjściowy stopień insulinooporności ujemnie koreluje z redukcją ciśnienia tętniczego po 8 tygodniach leczenia inhibitorem ACE. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 5, strony 299–31