11. Przeciwciała monoklonalne w leczeniu raka jajnika – od badań klinicznych do praktyki

Przeciwciała monoklonalne bardzo szybko po ich wynalezieniu przez Kohler i Milsteina w roku 1975 znalazły zastosowanie w onkologii. Zastosowano je w diagnostyce nowotworów – w badania histopatologicznych (immunohistochemia), w oznacznianiu stężeń markerów nowotowrowych oraz w diagnostyce obrazowej (immunbtargeting). W dziedzinie terapii jako lek stosowany w codziennej praktyce wprowadzono je po raz pierwszy w roku 1997. Na rynku pojawił się wtedy rituximab – lek mający zastosowanie w leczeniu chłoniaków. Obecnie na rynku znajduje się 5 przeciwciał monoklonalnych mające zastosowanie jaki leki w onkologii – w czterech przypadkach dotyczą one hematoonkologii a jedynie w jednym przypadku guzów litych – trastuzumab mający zastosowanie w raku sutka. W raku jajnika badania nad przeciwciałami monoklonalne znajdują się w fazie badań klinicznych – badania dwóch firm znajdują się w III fazie. Prezentowane są najbardziej zaawansowane programy zastosowania przeciwciał monoklonalnych w różnych sytuacjach klinicznych u chorych z rakiem jajnika. Przedstawione zostają najbardziej obiecujące mechanizmy działania przeciwciał jako leków w przypadku raka jajnika, ograniczenia stosowania oraz potencjalne możliwości terapeutyczne