Door met Duurzaam Veilig : Nationale Verkeersveiligheidsverkenning voor de jaren 2005-2020 : de geactualiseerde visie in het kort.

Er zijn vijf principes die naar een duurzaam veilig wegverkeer leiden: functionaliteit, homogeniteit, herkenbaarheid, vergevingsgezindheid (van wegomgeving en weggebruikers onderling) en statusonderkenning (door de verkeersdeelnemer). De laatste twee principes zijn nieuw in deze geactualiseerde Duurzaam Veilig-visie. Alle vijf principes vloeien voort uit wetenschappelijk onderbouwde theorieën. Het doel van een inherent of duurzaam veilig wegverkeer is om ongevallen te voorkomen en daar waar dat niet kan, de kans op ernstig letsel (nagenoeg) uit te sluiten. Dit kunnen we bereiken met een aanpak die 'de mens als maat' neemt en die uitgaat van de fysieke kwetsbaarheid van mensen, van wat ze kunnen (mensen maken immers fouten) en van wat ze willen (mensen houden zich niet altijd aan de regels). Allereerst dienen we de omgeving, bijvoorbeeld de weg en het voertuig, aan deze menselijke eigenschappen aan te passen. Bovendien moeten we de mens zelf door educatie optimaal voorbereiden op de verkeerstaak. Een duurzaam veilig verkeerssysteem waarborgt de verkeersveiligheid zo vroeg mogelijk in de keten 'systeemontwerp–verkeersgedrag' en laat deze zo min mogelijk afhangen van de individuele keuzen van weggebruikers. Als fouten of overtredingen van weggebruikers toch tot een (ernstig) ongeval leiden zou dit dus niet mogen komen door hiaten in het verkeerssysteem (latente fouten). Het zijn dus niet alleen de weggebruikers die verantwoordelijk zijn voor een veilig verkeer, maar ook degenen die de elementen van het verkeerssysteem ontwerpen en beheren, zoals infrastructuur, voertuigen en educatie. Vijf principes zijn cruciaal voor een duurzaam veilig verkeerssysteem (zie Tabel 1). Dit zijn de drie bekende principes uit de oorspronkelijke Duurzaam Veilig-visie, daar waar nodig wat aangescherpt, en twee nieuwe principes: vergevingsgezindheid en statusonderkenning. De vijf principes worden in het volgende in de context geplaatst van 'de mens in het verkeer', uitgaande van de theorieën uit de verkeerskunde, biomechanica en psychologie waaruit ze zijn voortgevloeid. (Author/publisher