Ovaj rad je opisao što su evolucijski algoritmi, neke vrste evolucijskih algoritama te kako i gdje se koriste, te demonstrirao njihovu uporabu u rješavanju problema aproksimacije funkcija preko igre funkcija. Strategije za aproksimiranje funkcije bile su optimizirane oslanjajući se na simboličku regresiju, a populacije su bile popunjene jedinkama građenim od različitih vrsta modela. Pokazalo se da je genetsko programiranje bio najuspješniji model te samom svojom građom prikladan za aproksimaciju funkcija, jer su potencijalna rješenja koje GP vraća upravo funkcije. Problem odabira ulaznih parametara bio je riješen sa aktivnim učenjem, gdje su se nakon prvih n parametara svi ostali birali principom aktivnog učenja, što je poprilično ubrzalo a...