Bierzmowanie w modelowaniu duszpasterskim. Artykuł dyskusyjny

In journalistic discourse, the sacrament of Confirmation is increasingly called “the sacrament of good-bye” or “last rites”. Both terms refer to the fact that many young people break the bond with the Church after Confirmation. Therefore, it implies that the preparation to the sacrament fails to create a lasting bond with the community of the Church, which also leads to the conclusion that the motives of receiving the sacrament are immature. Many receive it only to avoid future problems with the Church, i.e. to be able to become a godparent and to enter into sacramental marriage.This situation calls for reconsidering the program of the preparation to the sacrament of Confirmation. Liturgists and dogmatic theologians point to the need to return to the ancient practice of the Church, so that the sacrament of Confirmation preceded the receiving of the Holy Communion. However, pastors are in favor of maintaining the current practice of the Church, since it is actually the only idea of an organic youth ministry. After the disappearance of the social and familial catechumenate, the obligation to introduce the young into the faith rests on the parish community. An important question remains whether to link the initiatory catechesis addressed to young people with the preparation to Confirmation or, alternatively, to separate the two catechetical processes. W dyskursie publicystycznym coraz częściej sakrament bierzmowania nazywany jest „sakramentem pożegnania z Kościołem”, a także „ostatnim namaszczeniem”. Oba te określenia odnoszą się do faktu, że bardzo wielu młodych ludzi po przyjęciu tego sakramentu zrywa więź z Kościołem. Okazuje się więc, że przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu nie stwarza trwałej więzi ze wspólnotą Kościoła, z czego można też wnioskować, że motywy przyjęcia go okazują się niedojrzałe. Wielu przyjmuje ten sakrament jedynie, aby nie mieć później problemów z Kościołem: aby móc zostać rodzicem chrzestnym oraz żeby móc zawrzeć sakramentalny związek małżeński. W tej sytuacji rodzi się pytanie o program przygotowania do tego sakramentu. Liturgiści i dogmatycy sygnalizują potrzebę powrotu do dawnej praktyki Kościoła, gdy sakrament bierzmowania poprzedzał przyjęcie I Komunii Świętej. Duszpasterze opowiadają się za utrzymaniem dotychczasowej praktyki Kościoła, gdyż jest to faktycznie jedyny pomysł na organiczne duszpasterstwo młodzieży. W sytuacji zaniku katechumenatu społecznego i rodzinnego, obowiązek wprowadzenia w wiarę spoczywa na wspólnocie parafialnej. Istotnym pozostaje pytanie, czy należy wiązać katechezę inicjacyjną skierowaną do młodzieży z przygotowaniem do bierzmowania, czy też może oddzielić oba procesy katechetyczne.