Role of the amygdala in emotional functioning

Emocje mają kluczowe znaczenie adaptacyjne dla organizmów w odpowiedzi na zagrożenia i szanse stwarzane przez środowisko. Skoordynowane działania struktur mózgowych określanych jako układ limbiczny leżą u podstaw przetwarzania emocjonalnego i reakcji behawioralnych. Jedną z głównych struktur wchodzących w skład układu limbicznego jest ciało migdałowate. Ciało migdałowate to zespół jąder położonych głęboko i przyśrodkowo w obrębie płatów skroniowych, odgrywające znaczącą rolę w funkcjonowaniu emocjonalnym. Uważa się, że obustronne uszkodzenie ludzkiego ciała migdałowatego upośledza rozpoznawanie mimiki emocji o negatywnej wartościowości, zwłaszcza strachu. Aby udowodnić tę tezę, najpierw zostaną przedstawione najważniejsze części ciała migdałowatego oraz jego powiązania z innymi strukturami. Następnie przybliżone zostaną szczegóły badań na szczurach, makakach i ludziach. Badania na ludziach koncentrują się głównie na osobach z obustronnymi i jednostronnymi lezjami ciała migdałowatego, w tym na najsłynniejszym przypadku pacjentki SM. W tych doświadczeniach osobom badanym pokazuje się między innymi zdjęcia przedstawiające wyraz twarzy, które następnie mają za zadanie nazwać oraz ocenić intensywności danej mimiki. Niestety wyniki tych badań są niejednoznaczne, dlatego niniejsza praca spróbuje odpowiedzieć na pytanie, czy ciało migdałowate jest centrum strachu, czy tylko fragmentem bardziej złożonego mechanizmu, poprzez krytykę prac naukowych oraz przedstawienie nowych doniesień.Emotions are crucial to organisms' adaptive responses to significant threats and opportunities posed by the environment. Coordinated actions of brain structures known as the limbic system underlie emotional processing and behavioral responses. One of the main structures included in the limbic system is the amygdala. Amygdala is a set of nuclei located deep and medially within the temporal lobes and has a significant role in emotional functioning. It is said that bilateral damage of human amygdala impairs recognition of facial expressions of negatively valenced emotions, especially fear. To better understand this, the most important parts of the amygdala and its connections to other structures will first be presented. This will be followed by a closer look at the details of studies on rats, rhesus monkeys and humans. Human studies are focused mainly on subjects with bilateral and unilateral amygdala lesions, including on the most famous case of the SM patient. For example, in these studies subjects were shown pictures presenting facial expression and their task was to name and evaluate intensity of particular facial expression. Unfortunately results of these studies are inconclusive, so this thesis will try to answer the question of whether the amygdala is the center of fear or just a fragment of a more complex mechanism, by critiquing scientific papers and presenting new reports