Experimentele ervaringen met een hart-long apparaat volgens Lillehei-DeWall

In the introduction of this thesis it is expounded that for the surgical correction of several congenital and acquired intracardiac defects it is essential to be able to work for a prolonged time under direct vision in an opened and bloodfree heart cavity. This involves that the circulation, or at any rate the circulation through the heart, has to be stopped for some time. The advantages and disadvantages of some expedients (such as hypothermia or deep hypothermia with or without artificial circulation, cross circulation or pump-oxygenators etc.) to make this possible, are shortly discussed. In using a pump-oxygenator the circulation through the heart cavities and the lungs is stopped. The bloodstream is led from the caval veins through an extracorporeal circuit to a big artery of the anima1 (patient). The circuit contains an oxygenator, which looks after the gas exchange and one or more pumps, which take care of the propulsion of the blood. In this way the circulation through the rest of the body is artificially maintained and via the coronary and bronchial arteries the needs of the heart and lungs can also be met. Shortly after the first publication of LILLEHEI and DEWALL it was decided to reproduce the apparatus constructed by these investigators and to start a series of experiments to test its functioning and to get experience in its use for cardio pulmonary bypass. The findings and results as wel1 as the problems that arose during these experiments are discussed in this thesis. In dit proefschrift wordt allereerst beschreven hoe het hart-long apparaat is opgebouwd en functioneert (hoofdstuk 11). Dan volgt een theoretische beschouwing over de gaswisseling in een kunstmatige oxygenator (hoofdstuk 111) en de beschrijving van een aantal gaswisselingsproeven in vitro, uitgevoerd om meer inzicht te verkrijgen in de werkwijze van de bubble-oxygenator en om te komen tot enkele eenvoudige regels voor de instelling van de apparatuur bij de proeven in vivo (hoofdstuk IV). Na de gaswisselingsproblemen komen dan in hoofdstuk V, enkele circulatorische vraagstukken aan de orde. Hierbij staat, naast de bespreking van enkele methoden om de kunstmatige circulatie uit te voeren, de handhaving van een zo constant mogelijke arteriële en veneuze bloeddruk op de voorgrond. In hoofdstuk V1 worden de experimenten met honden besproken, waarbij een experiment uitvoerig wordt beschreven en verder speciale aandacht wordt geschonken aan het donorbloed, de bepaling en interpretatie van de bloedgaswaarden, de beschadiging van het bloed en enige stollingsvraagstukken. Enkele problemen van de klinische toepassing van de extracorporale circulatie worden in hoofdstuk V11 aangeroerd. Ook wordt dan de momenteel heersende tendens besproken, om aan schijfoxygenatoren de voorkeur te geven boven de beschreven bubble-oxygenator. In verband met dit laatst genoemde feit is het misschien goed reeds hier op te merken, dat de betekenis van de in deze dissertatie beschreven onderzoekingen niet uitsluitend of ook maar in hoofdzaak wordt bepaald door de opgang die het hart-long apparaat van Lillehei-DeWall in de klinische practijk maakt. Ook wanneer deze apparatuur geen verdere klinische toepassing zou vinden, lijkt de verwachting gewettigd dat de hier beschreven methodiek voor het in vitro testen van oxygenatoren (IV), de gegeven beschouwingen over de werkwijze van oxygenatoren (111) en over het instandhouden van een voldoende circulatie door alle vitale organen met behulp van In dit proefschrift wordt allereerst beschreven hoe het hart-long apparaat is opgebouwd en functioneert (hoofdstuk 11). Dan volgt een theoretische beschouwing over de gaswisseling in een kunstmatige oxygenator (hoofdstuk 111) en de beschrijving van een aantal gaswisselingsproeven in vitro, uitgevoerd om meer inzicht te verkrijgen in de werkwijze van de bubble-oxygenator en om te komen tot enkele eenvoudige regels voor de instelling van de apparatuur bij de proeven in vivo (hoofdstuk IV). Na de gaswisselingsproblemen komen dan in hoofdstuk V, enkele circulatorische vraagstukken aan de orde. Hierbij staat, naast de bespreking van enkele methoden om de kunstmatige circulatie uit te voeren, de handhaving van een zo constant mogelijke arteriële en veneuze bloeddruk op de voorgrond. In hoofdstuk V1 worden de experimenten met honden besproken, waarbij een experiment uitvoerig wordt beschreven en verder speciale aandacht wordt geschonken aan het donorbloed, de bepaling en interpretatie van de bloedgaswaarden, de beschadiging van het bloed en enige stollingsvraagstukken. Enkele problemen van de klinische toepassing van de extracorporale circulatie worden in hoofdstuk V11 aangeroerd. Ook wordt dan de momenteel heersende tendens besproken, om aan schijfoxygenatoren de voorkeur te geven boven de beschreven bubble-oxygenator. In verband met dit laatst genoemde feit is het misschien goed reeds hier op te merken, dat de betekenis van de in deze dissertatie beschreven onderzoekingen niet uitsluitend of ook maar in hoofdzaak wordt bepaald door de opgang die het hart-long apparaat van Lillehei-DeWall in de klinische practijk maakt. Ook wanneer deze apparatuur geen verdere klinische toepassing zou vinden, lijkt de verwachting gewettigd dat de hier beschreven methodiek voor het in vitro testen van oxygenatoren (IV), de gegeven beschouwingen cover de werkwijze van oxygenatoren (111) en over het instandhouden van een voldoende circulatie door alle vitale organen met behulp van een mechanische pomp (V), alsmede de vele biologische aspecten van het gebruik van een hart-long apparaat van welke constructie dan ook (VI), voor verdere onderzoekingen op het gebied van de extracorporale circulatie hun waarde zullen behouden