Worker Savings, Foreign Investment and Capital Market Development: An Assessment of the Polish Government’s Action Plan from a Post-Keynesian Perspective

In February 2016, the Polish government adopted an Action Plan for Responsible Development and in July it came up with a draft Strategy for Responsible Development that was finally approved in February 2017. It seems that the drafters of the Action Plan and the Strategy drew heavily from the heterodox economy, including post-Keynesian theory and related concepts. In part, this was because they were mindful of the latest crisis and its implications for mainstream economics. However, there is an important divergence between the Polish government’s Capital Accumulation Program, which is part of the Action Plan/Strategy, and the role of savings as explained by post-Keynesians. The purpose of this paper is to use post-Keynesian/Kaleckian theory to prove that increasing workers’ savings through the development of the capital market, an approach that the government plans to support, is inconsistent with the rest of the Action Plan and contrary to the post-Keynesian policy of growth.W lutym 2016 r. Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej przyjęła Plan na rzecz odpowiedzialnego rozwoju. W lipcu przedstawiono do konsultacji społecznych projekt Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, ostatecznie przyjętej w lutym 2017 r. W dokumentach tych można zauważyć wpływ heterodoksyjnych teorii ekonomicznych, co pośrednio spowodowane było światowym kryzysem finansowym, który podważył ortodoksyjne doktryny. Dokumenty te mają wiele wspólnego z teorią (post)keynesowską i pokrewnymi koncepcjami rozwoju. Rozbieżności dotyczą głównie programu budowy oszczędności pracowniczych i rynków kapitałowych, które w Planie i Strategii postrzegane są jako czynnik wzrostu. Celem artykułu jest wyjaśnienie - oparte na metodzie teoretycznego wnioskowania, przy wykorzystaniu teorii postkeynesowskiej - dlaczego te elementy Planu rozwoju mogą przeciwdziałać w dążeniu do osiągnięcia zamierzonych celów. Wniosek jest następujący: w świetle postkeynesowskiego modelu gospodarki zamkniętej skuteczne nakłonienie pracowników do zwiększenia oszczędności jest antywzrostowe i niezgodne z resztą Planu rozwoju. Natomiast w modelu gospodarki otwartej ich pozytywny wpływ miałby polegać na zwiększonej akumulacji kapitału w małych firmach, osiąganej za sprawą niższej stopy procentowej i nadwyżki eksportowej, co jednak jest zależne od sprzyjających okoliczności, których wystąpienie jest niepewne