Critique as a positive moment of human upbringing in the humanistic concept of moral and ethical instruction of Bodgan Suchodolski

W wydanej w 1936 roku książce Wychowanie moralno-społeczne Bogdan Suchodolski poddaje głębokiej krytyce ideę i praktykę tradycyjnie prowadzonego wychowania w zakresie moralności. Rozwój społeczno-moralny dotyczy całej osobowości człowieka, która wzrasta i zmienia się przez całe życie. W związku z tym jej kształcenie ani nie może ograniczać się do jakiegoś „czasu nauki” w odróżnieniu od „czasu życia”, ani nie odbywa się w oderwaniu od przemian otoczenia jednostki, zarówno w wymiarze bliskim, jak i odległym. W tym kontekście Suchodolski wykazuje nieprzydatność kształcenia przygotowującego, podkreślając znaczenie wychowania uczestniczącego i reformującego. Tak więc wychowanie społeczno-moralne polegać winno na takim kształceniu osobowości, aby potrafiła ona osiągać samodzielność w samowychowaniu i poprzez rozwój umiejętności życia wewnętrznego, społecznego i kulturalnego. Odbywa się to nie intelektualistycznie, lecz integralnie, na mocy przewyższania poziomu dotychczasowego rozwoju przez miłość i twórczość w budowaniu wspólnoty. Decyduje o tym charakter pracy jednostki, prowadzący do wewnętrznego rozwoju osobowości i uspołeczniającego uczestnictwa w otaczającej rzeczywistości.In the book The Morally-Social Education (1936) by Bogdan Suchodolski the idea and practice of traditional morally-social education has been subjected to a profound critical examination. The morally-social development refers to human personality on the whole and it grows and changes throughout our whole life. Therefore, education should not be limited to some sort of “educational time” in contradiction to/as opposed to a “life time” nor should it be separated from an individual’s environmental changes both in close and remote perspective. In this context Suchodolski proves the uselessness of preparatory education emphasizing the significance of participating and reforming education. Thus, the morally-social education should consist in the kind of personal education which enables her/him to achieve independence in self-education and through development of the inner-self, social and cultural life abilities. This is achieved not in the intellectual way, but integrally, by surpassing the level of hitherto progress through love and creativity in establishing/developing a community. This is due to the nature of personal work which leads to inner development of personality and socializing participation in the surrounding reality