ORIGINAL ARTICLEOne-year clinical outcome after emergency hospitalisation for suspected acute coronary syndrome – a comparative analysis with respect to angiographic findings

Introduction: Among patients with suspected acute coronary syndromes (ACS) referred for urgent coronary angiography there are some with normal angiograms. Aim: To compare, with respect to angiographic findings, one-year clinical outcomes in patients hospitalised for suspected ACS. Method: Between January 2001 and December 2003 emergency angiography was performed in 1169 patients. It revealed no significant coronary lesions in 97 (8.3%) cases, of these 40 being women and 57 men with a mean age of 55±15 yrs (Group 1). Sixty consecutive patients with ACS (20 women and 40 men with a mean age of 54±9 yrs) and significant coronary artery disease (CAD) confirmed by angiography were the study controls (Group 2). Demographic data, CAD risk factors, angiographic findings, ECG and echocardiographic data as well as laboratory test results were analysed. In a long-term follow-up, the prevalence of recurrent angina and all-cause mortality were assessed. Results: There were no significant differences in patients\' demographics between the two groups with the exception of arterial hypertension, which was more frequent in group 1. In group 1 the diagnosis of ACS was established in 14.5% cases, X syndrome in 14.4%, Prinzmetal angina in 4.1%, myocarditis in 6.1% and pulmonary thromboembolisation in 5.1%. A definite diagnosis was not related to the cardiovascular disease in 36%. No complications were observed in the late follow-up of group 1 patients. Conclusions: Apparently normal angiograms are relatively common in patients referred for emergency coronary angiography. In patients without significant CAD on their angiograms the clinical outcome is favourable, without major adverse cardiovascular events in the long-term follow-up.Wstęp: Wśród populacji pacjentów kierowanych na pilną koronarografię z powodu podejrzenia ostrego zespołu wieńcowego (OZW) znajdują się też pacjenci z obrazem prawidłowych naczyń wieńcowych. Cel: Analiza porównawcza rocznego przebiegu klinicznego pacjentów hospitalizowanych ze wstępnym rozpoznaniem OZW w zależności od stwierdzanych w koronarografii zmian miażdżycowych. Metody: W okresie styczeń 2001-grudzień 2003 r. pilne badania koronarograficzne wykonano u 1169 chorych, przy czym u 97 (8,3 %) osób (40 K+57 M, śr. wieku 55±15 lat) nie stwierdzono zmian w tętnicach wieńcowych (grupa 1). Grupę kontrolną (Grupa 2) stanowiło 60 kolejnych chorych (20 K+40 M, śr. wieku 54±9 lat) z OZW, u których stwierdzono istotne zmiany miażdżycowe. U wszystkich chorych analizowano dane demograficzne, czynniki ryzyka, angiografię tętnic wieńcowych oraz dane uzyskane z badań EKG, echokardiografii i badań laboratoryjnych. W okresie obserwacji odległej analizie poddano nawrót dolegliwości stenokardialnych, a także wystąpienie zgonu. Wyniki: Nie stwierdzono różnic pomiędzy analizowanymi grupami z wyjątkiem częstszego występowania nadciśnienia tętniczego w grupie 1. W grupie 1 u 19,5% chorych rozpoznano OZW, u 14,4% chorych rozpoznano zespół X, u 4,1% dusznicę bolesną typu Prinzmetala, u kolejnych 6,1% zapalenie mięśnia sercowego, u 5,1% rozpoznano zatorowość płucną. U 36% postawiono rozpoznania nie związane z patologią układu sercowo-naczyniowego. W okresie obserwacji odległej nie stwierdzono istotnych powikłań w grupie 1. Wnioski: Występowanie obrazu prawidłowych angiograficznie tętnic wieńcowych jest stosunkowo częste w populacji chorych kierowanych do pilnej koronarografii. Rokowanie pacjentów z prawidłowymi angiograficznie tętnicami wieńcowymi jest dobre i nie wiąże się z istotnymi epizodami sercowo-naczyniowymi w okresie obserwacji odległej