U uvodnim razmatranjima iznose se promišljanja o vrijednosti njegovanja materinskog jezika i kulture za cjelokupan razvitak ličnosti (migrantskog) djeteta. Zatim se uspoređuje Zakon o odgoju i obrazovanju na jezicima narodnosti u SR Hrvatskoj, koji je odraz tolerantnosti i fleksibilnosti jugoslavenske jezične politike, s nizozemskim Zakonom o školovanju, koji od 1987. godine reducira broj sati dopunske nastave (OETC) i tako eliminira neke predmete vezane uz autohtonu kulturu strane djece u toj zemlji. Autorica ističe vrijednost OETC kao osnovnog činioca u formiranju ličnosti učenika; jedna od ključnih uloga te nastave je ta da migrantsku djecu osposobljava za objektivno vrednovanje svih naslijeđenih i nametnutih oblika sociokulturnog života...