Szczęście społeczeństwa nowego kapitalizmu według Richarda Sennetta

Modern society, not only in the global dimensions but also in the societies of highly developed countries, has been set as the society of the New Capitalism. It is characteristic that human is regarded as a consumer who can be sold everything to: not only material goods but also people, ideas and values. Modern society of highly industrialized countries perceives happiness through the material possessions, and the means to reach it is money. There is rather an imperceptible crisis of intangible assets such as family, empathy and lasting relationships based on tolerance and respect. Without them, human happiness is not possible.These social issues, moved by Richard Sennett, are also present in Po­lish society. He considers as necessary to take wide­‑ranging and persistent educational activities, especially among the younger generation. If they were properly prepared, they will not give in to the modern model of happiness. Furthermore, they will introduce the necessary amendments to it so as to correspond to real human desires.Współczesne społeczeństwo, zarówno w wymiarze globalnym, jak i poszczególnych społeczeństw krajów wysoko rozwiniętych, określone zostało mianem społeczeństwa nowego kapitalizmu. Jednym z jego charakterystycznych wymiarów jest postrzeganie człowieka przede wszystkim jako konsumenta, któremu sprzedać można wszystko: nie tylko dobra materialne, lecz także osoby, idee i wartości. Współczesne społeczeństwa krajów wysoko uprzemysłowionych postrzegają szczęście przez pryzmat posiadanych dóbr materialnych, a środkiem do jego osiągnięcia są pieniądze. Ludzie nie dostrzegają problemów płynących z kryzysu wartości niematerialnych, bez których szczęście człowieka nie jest możliwe, takich jak: rodzina, empatia oraz trwałe relacje międzyludzkie oparte na tolerancji i szacunku. Poruszane przez Richarda Sennetta problemy są również obecne w społeczeństwie polskim. Sennett uważa za niezbędne podjęcie szeroko zakrojonej i wytrwałej działalności edukacyjnej, szczególnie wśród młodego pokolenia, które jeśli zostanie odpowiednio wychowane – przygotowane, nie podda się łatwo lansowanemu modelowi szczęścia, a z drugiej strony wprowadzi do niego konieczne zmiany, tak by odpowiadało ono rzeczywistym pragnieniom ludzkim