Z nieprzyjaciela w wiernego sojusznika, czyli relacje Siemowita IV z Jadwigą Andegaweńską i Władysławem Jagiełłą

Po śmierci Ludwika Węgierskiego w 1382 r. nastąpił okres ponad dwuletniego bezkrólewia w Królestwie Polskim. Jednym z najpoważniejszych kandydatów do polskiej korony był Siemowit IV, książę rawski i płocki. Na ogólnopolskim zjeździe w Sieradzu 28 marca 1383 r. został on nawet obwołany królem, ale do koronacji ostatecznie nie doszło. W późniejszym czasie książę podejmował jeszcze starania o władzę w Polsce, lecz nie udało mu się osiągnąć wymarzonego celu – rządów w kraju, które objęła Jadwiga Andegaweńska, a następnie Władysław Jagiełło. Siemowit IV stał się ich lennikiem, chociaż równocześnie prowadził własną politykę, wchodząc w częste kontakty z władzami zakonu krzyżackiego. Starając się zachować niezależność swojego władztwa książę musiał lawirować pomiędzy potężnymi sąsiadami, nieuchronnie dążącymi do zbrojnej konfrontacji.After the death of king Louis I of Hungary in 1382 an almost two years long interregnum started in the Kingdom of Poland. One of the most important candidates to the Polish crown was Siemowit IV, Masovian duke of Rawa and Płock. In the Polish nationwide convention of knights and dignitaries in Sieradz which took place 28 March 1383 he was even proclaimed to be the king of Poland, but the coronation finally did not happen. Afterwards duke Siemowit IV was attempting to rule the kingdom of Poland, but he did not succeeded, and it was Jadwiga of Capetian House of Anjou, and later Władysław Jagiełło who came into power. Siemowit IV became their vassal, although he simultaneously pursued independent policy, often cooperating with the authorities of the Teutonic Order. Trying to keep the independence of his duchy Siemowit IV was forced to seek for a balance between powerful neighbours, inevitably heading for military confrontation