Szpiczak plazmocytowy — praktyczne aspekty dotyczące diagnostyki i leczenia

Understanding of the biology of plasma cell myeloma (PCM) and the introduction of new drugs for the treatment of this disease has changed the perception of disease. Accurate diagnosis of PCM and application therapy based on immunomodulatory drugs or proteasome inhibitors can achieve long-term response to treatment, progression-free survival and overall survival increases. At the same time, the introduction of novel diagnostic methods and improvement the results of treatment led to the introduction of new definitions, which define the response to therapy, as immunophenotyping or molecular complete remission. Patients ineligible for autologous hematopoietic stem cell transplantation (auto-HSCT) are used to treat with the therapy based on bortezomib or thalidomide in combination with melphalan and corticosteroids, while inducing protocols in patients eligible for auto-HSCT contain usually three drugs including bortezomib and corticosteroids. Treatment of older patients requires individualization particularly with regard to the doses of medications. The introduction of novel diagnostic methods, the definition of new prognostic factors and the introduc­tion of modern therapy of PCM will further improve the prognosis of these patients.Poznanie biologii szpiczaka plazmocytowego (PCM) i wprowadzenie nowych leków do terapii tej choroby wpłynęło na zmianę jej postrzegania. Dokładne rozpoznanie PCM i zastosowanie terapii opartej na lekach immunomodulujących czy inhibitorach proteasomu pozwala uzyskać długotrwałą odpowiedź na leczenie i wydłuża przeżycie wolne od progresji choroby i całkowity czas przeżycia chorych. Jednocześnie wprowadzenie nowych metod diagnostycznych i poprawa wyników leczenia spowodowały konieczność stosowania nowych definicji określających odpowiedź na leczenie, takich jak całkowita remisja immunofenotypowa czy molekularna. U chorych niekwalifikujących się do autologicznego przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystych (auto-HSCT) stosuje się leczenie oparte na talidomidzie lub bortezomibie w skojarzeniu z melfalanem i kortykosteroidami, a u pacjentów kwalifikujących się do auto-HSCT w leczeniu indukującym są zazwyczaj stosowane protokoły trójlekowe zawierające bortezomib i kortykosteroidy. Leczenie starszych chorych wymaga zindywidualizowanego podejścia, szczególnie w odniesieniu do dawek stosowanych leków. Wpro­wadzenie nowoczesnych metod diagnostycznych, określenie nowych czynników prognostycznych i stosowanie nowych leków w terapii PCM jeszcze bardziej przyczyni się do poprawy rokowania u tych chorych