Optymalizacja strategii leczenia pierwszej linii przewlekłej białaczki limfocytowej

Chronic lymphocytic leukemia (CLL) has the highest prevalence of any adult leukemia. The last few years have defined some important prognostic factors, which should be taken into consideration upon treatment planning. In the majority of patients, therapy should be aimed to obtain complete remission and to prolong its duration and overall survival. The best results are presently reported with combined chemotherapy, based on purine analogs and cyclophosphamide. Further improvement of the therapy results with rituximab and/or alemtuzumab, as presented in the phase II studies and comparative analyses with historical patients treated with chemotherapy alone, warrants confirmation by prospective trials. Although molecular remission has been reported in many patients treated with chemioimmunotherapy, available data indicate that its use, even with the support of autologous hematopoietic stem cell transplantation is not curative. Allogeneic transplantation is the only potentially curative therapy for CLL, however, the major treatment-related toxicity have restricted the use of myeloablative strategy in this setting. New management options such as non-myeloablative allogeneic transplants have emerged, which will hopefully improve transplant tolerability as well as its applicability to a wider population of patients. This article reviews the results of clinical trials, which have allowed defining new therapeutic strategies of CLL in recent years.Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) jest najczęściej rozpoznawanym typem białaczki u dorosłych. W ostatnich latach zdefiniowano kilka ważnych czynników rokowniczych, które powinno się uwzględniać przy planowaniu leczenia. U większości chorych celem terapeutycznym jest uzyskanie całkowitej remisji, wydłużenie czasu jej trwania i całkowitego czasu przeżycia. Najlepsze wyniki w tym zakresie uzyskuje się dzięki stosowaniu chemioterapii z wykorzystaniem analogów purynowych w połączeniu z cyklofosfamidem. Poprawy wyników chemioterapii poprzez dołączenie rituksymabu i/lub alemtuzumabu, udokumentowanej badaniami II fazy i porównawczymi analizami z wykorzystaniem historycznych grup chorych leczonych jedynie cytostatykami, dotychczas nie potwierdzono w prospektywnych badaniach klinicznych. Mimo uzyskania remisji molekularnej u części chorych wyleczenie za pomocą chemioimmunoterapii, nawet wysokodawkowanej i wspomaganej autologicznym przeszczepieniem komórek krwiotwórczych, nie wydaje się możliwe. Jedyną metodą stwarzającą taką szansę, niestety dostępną tylko u niewielkiego odsetka chorych z CLL, jest allogeniczne przeszczepienie komórek krwiotwórczych. Duży odsetek śmiertelności okołoprzeszczepowej po mieloablacyjnych transplantacjach ogranicza istotnie ich powszechniejsze zastosowanie, dlatego obecny kierunek badań koncentruje się na wypracowaniu optymalnych schematów przygotowawczych o zredukowanej intensywności mieloablacji. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie wyników badań, które przyczyniły się do powstania nowych strategii terapeutycznych CLL w ostatnich latach