Zatorowość płucna — przegląd metod diagnostyki obrazowej

Zatorowość płucna (ZP) określana jest jako jedna z częstszych kardiologicznych przyczyn bezpośredniego zagrożenia życia. O zatorowości płucnej mówimy w przypadku mechanicznego zamknięcia światła łożyska naczyniowego, najczęściej przez płynącą z prądem krwi skrzeplinę. Podejrzenie zatorowości płucnej postawić można na podstawie określonych, choć nieswoistych objawów podmiotowych i przedmiotowych, w tym badań laboratoryjnych oraz wywiadu chorobowego pacjenta. Zalecane do oceny klinicznego prawdopodobieństwa zatorowości płucnej są skale punktowe – Wellsa i Zmodyfikowana Skala Genewska. Do badań obrazowych pozwalających potwierdzić lub wykluczyć ZP należą metody z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jak radiogram klatki piersiowej, scyntygrafia płuc, tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT), angiotomografia tętnic płucnych czy klasyczna arteriografia tętnic płucnych; badania bez użycia promieniowania jonizującego, jak ultrasonografia - ultrasonograficzna próba uciskowa i echokardiografia czy, metoda obiecująca, lecz nie gotowa jeszcze do powszechnego stosowania – angiografia metodą rezonansu magnetycznego. Wybór metody obrazowania zależy od dostępności określonych badań oraz stanu klinicznego pacjenta.Zatorowość płucna (ZP) określana jest jako jedna z częstszych kardiologicznych przyczyn bezpośredniego zagrożenia życia. O zatorowości płucnej mówimy w przypadku mechanicznego zamknięcia światła łożyska naczyniowego, najczęściej przez płynącą z prądem krwi skrzeplinę. Podejrzenie zatorowości płucnej postawić można na podstawie określonych, choć nieswoistych objawów podmiotowych i przedmiotowych, w tym badań laboratoryjnych oraz wywiadu chorobowego pacjenta. Zalecane do oceny klinicznego prawdopodobieństwa zatorowości płucnej są skale punktowe – Wellsa i Zmodyfikowana Skala Genewska. Do badań obrazowych pozwalających potwierdzić lub wykluczyć ZP należą metody z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jak radiogram klatki piersiowej, scyntygrafia płuc, tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT), angiotomografia tętnic płucnych czy klasyczna arteriografia tętnic płucnych; badania bez użycia promieniowania jonizującego, jak ultrasonografia - ultrasonograficzna próba uciskowa i echokardiografia czy, metoda obiecująca, lecz nie gotowa jeszcze do powszechnego stosowania – angiografia metodą rezonansu magnetycznego. Wybór metody obrazowania zależy od dostępności określonych badań oraz stanu klinicznego pacjenta