Uporczywa terapia przeciwnowotworowa — aspekty etyczne

Podstawową tezą niniejszego artykułu jest stwierdzenie, iż moralnie właściwe decyzje, dotyczącekontynuowania bądź zaprzestania terapii przeciwnowotworowej, będą podejmowane wówczas,gdy w procesie decyzyjnym zostanie uwzględniona zasada proporcjonalności środków,u podstaw której leży prawda o świętości życia i prawda o nieuchronności śmierci. Zgodnie z tązasadą lekarz nie ma obowiązku stosowania uporczywej terapii, jednak nie wolno mu zaprzestaćrealizowania opieki zwyczajnej za pomocą środków proporcjonalnych. Rozróżnienie międzyśrodkami nieproporcjonalnymi (nieobowiązkowe) a środkami proporcjonalnymi (obowiązkowe)dokonuje się poprzez uwzględnienie zarówno obiektywnych kryteriów medycznych, bardziejznanych lekarzowi, jak i subiektywnych odczuć oraz stanów emocjonalnych pacjenta. Abyto stało się możliwe, potrzebna jest pogłębiona komunikacja interpersonalna między lekarzemi pacjentem, która sprawia, iż zostaną uszanowane autonomia pacjenta, sumienie oraz wiedzalekarza.Podstawową tezą niniejszego artykułu jest stwierdzenie, iż moralnie właściwe decyzje, dotyczącekontynuowania bądź zaprzestania terapii przeciwnowotworowej, będą podejmowane wówczas,gdy w procesie decyzyjnym zostanie uwzględniona zasada proporcjonalności środków,u podstaw której leży prawda o świętości życia i prawda o nieuchronności śmierci. Zgodnie z tązasadą lekarz nie ma obowiązku stosowania uporczywej terapii, jednak nie wolno mu zaprzestaćrealizowania opieki zwyczajnej za pomocą środków proporcjonalnych. Rozróżnienie międzyśrodkami nieproporcjonalnymi (nieobowiązkowe) a środkami proporcjonalnymi (obowiązkowe)dokonuje się poprzez uwzględnienie zarówno obiektywnych kryteriów medycznych, bardziejznanych lekarzowi, jak i subiektywnych odczuć oraz stanów emocjonalnych pacjenta. Abyto stało się możliwe, potrzebna jest pogłębiona komunikacja interpersonalna między lekarzemi pacjentem, która sprawia, iż zostaną uszanowane autonomia pacjenta, sumienie oraz wiedzalekarza