Spontaniczne aktywności dzieci jako proces twórczy

Creativity is usually associated with art, forgetting that it accompanies us in our everyday life. We are constantly creating something, as a result of which we learn, experience, create our reality and that of others, enriching our own worldview as a result and also having fun. In the first part of this paper we outline a theoretical basis of creativity, and we present theories that explain creativity in a context of spontaneous children’s activities. In our research we started with an assumption that children are competent and capable. By careful observation of them, we were able to answer the questions: are children truly creative? In which situations? Can this creativity show us something about the child? The research problem was formulated with the above questions in mind, and the purpose of the research is to discover answers to questions through the applications of qualitative research based on the interpretive. As a research method, we decided to use participatory observation – which has its roots in grounded theory. The research was carried out in a Wrocław educational institution mainly based on the concept of democratic education. The results of the observations show that children, through their creativity, invite us to join their own world, showing at the same time a part of themselves. This can be easily overlooked by not being attentive enough and refusing this invitation to their world. Children’s creativity is spontaneous, free from the framework and criteria in which we, adults, try to put it in.Twórczość przez wielu uznawana jest za domenę sztuki. Zapominają oni, że towarzyszy nam ona również podczas zwykłej codzienności. Nieustannie przecież coś tworzymy, a dzięki temu uczymy się, doświadczamy, kreujemy rzeczywistość naszą i innych, budujemy i wzbogacamy nasz światopogląd, a także bawimy się. W pierwszej części artykułu omawiamy teoretyczne podstawy definiowania twórczości, a także prezentujemy teorie wyjaśniające proces twórczy w kontekście działalności dziecięcej. W przeprowadzonych badaniach założyłyśmy, że dzieci są zdolne i kompetentne. Dzięki uważnej obserwacji odpowiedziałyśmy na pytania: Czy dzieci są prawdziwie twórcze? W jakich sytuacjach? Czy owa twórczość mówi coś o dziecku? Pytania te były jednocześnie problemem badawczym, a znalezienie na nie odpowiedzi – celem badań i wyznacznikiem kierunku działań. Podjętą realizację badań jakościowych oparłyśmy na paradygmacie interpretatywnym. Jako metodę badawczą wybrałyśmy obserwację uczestniczącą, zakorzenioną w teorii ugruntowanej. Badania przeprowadzono we wrocławskiej placówce edukacyjnej, której koncepcja opiera się na edukacji demokratycznej. Wyniki obserwacji pokazują, że poprzez twórczość dzieci zapraszają nas do swojego świata, odkrywając przy tym cząstkę siebie, którą tak łatwo można przeoczyć, gdy nie jest się dość uważnym; gdy nie przyjmie się ich zaproszenia. Twórczość dzieci jest spontaniczna, wolna od ram i kryteriów, w które próbujemy wpisać ją my, dorośli