Ovaj se rad bavi karakteristikama učenja djece osnovnoškolske dobi s posebnim naglaskom na različita razvojna razdoblja i različite stilove učenja. S obzirom na povezanost kognitivnog razvoja i procesa učenja, u radu se polazi od kognitivne teorije J. Piageta prema kojoj se djeca osnovnoškolske dobi nalaze prvo u fazi konkretnih, a potom formalnih operacija. Iako djeca uče od rođenja, u ranoj školskoj dobi prvi put se susreću s učenjem u užem smislu te počinju otkrivati stilove učenja koji im najviše odgovaraju pri čemu važnu ulogu imaju metakognitivni procesi. Ulaskom u adolescenciju, većina djece je razvila različite mehanizme i strategije učenja koje značajno utječu na njihov školski/akademski uspjeh. Stoga je ova tematika bitna za shvać...