O kategorii posesywności w języku szwedzkim i polskim - studium oparte na analizie tłumaczeniowej

Głównym celem niniejszego artykułu było znalezienie w języku polskim translacyjnych ekwiwalentów szwedzkich wykładników kategorii posesywności oraz porównanie owych ekwiwalentów z oryginałem pod względem struktury i treści. Przeprowadzenie takiego porównania wymagało najpierw dokonania opisu wskaźników kategorii posesywności w języku szwedzkim polegającego na przyporządkowaniu im cech formalnych oraz cech znaczeniowych. Punkt wyjścia analizy stanowiły trzy wyodrębnione w części opisowej grupy wykładników dzierżawczości w języku szwedzkim, tzn. wskaźniki gramatyczne, leksykalne i leksykalno-gramatyczne. Analizie poddane zostały, dokonane w procesie tłumaczenia, przekształcenia struktur gramatycznych i leksykalnych, co umożliwiło prześledzenie decyzji podjętych przez tłumacza w przypadku, gdy niemożliwe było osiągnięcie tożsamości tłumaczenia z oryginałem pod względem formalnym i znaczeniowym. Podstawę uogólnień teoretycznych stanowiła analiza materiału językowego zaczerpniętego ze współczesnego języka literackiego.Tabela w części podsumowującej przedstawia zanalizowane przez autorkę wykładniki kategorii posesywności w języku szwedzkim z ich translacyjnymi odpowiednikami w języku polskim