224. Immunosupresja towarzysząca chorobie nowotworowej. Kliniczne implikacje obserwacji modeli doświadczalnych

Mimo zachęcających wyników immunoterapii guzów nowotworowych w modelach zwierzęcych, podobnych osiągnięć nie obserwuje się w badaniach klinicznych. Jedną z przyczyn tej rozbieżności może być upośledzenia układu odpornościowego towarzyszące zaawansowanej chorobie nowotworowej. W celu wykazania immunosupresyjnego działania guzów nowotworowych opracowaliśmy model oparty o komórki glejaka mysiego GL261. Iniekcja komórek GL261 myszom szczepu C57BL/6 prowadzi do pojawienia się po około 30 dniach wolno rozwijających się guzów nowotworowych. Wykonana w tym czasie analiza czynnościowa komórek NK wykazała znaczne obniżenie aktywności cytotoksycznej tych komórek. Co więcej, myszy z ledwo wyczuwalnymi guzami nowotworowymi były całkowicie niezdolne do wytworzenia odpowiedzi humoralnej i komórkowej po podaniu silnie immunogennych antygenów jak białko L1 wirusa brodawczaka ludzkiego HPV-16 oraz rekombinowane adenowirusy kodujące antygen E7 HPV–16. Wyniki te wskazują, że długotrwała obecność w organizmie komórek nowotworowych może prowadzić do znacznego, czynnościowego upośledzenia układu immunologicznego. A zatem, towarzyszący chorobie nowotworowej stan immunosupresji może w znaczącym stopniu utrudnić lub uniemożliwić aktywną immunoterapię guzów nowotworowych. Praca zrealizowana w ramach projektu badawczego 4 PO5A 013 19 finansowanego przez KBN