Zastosowanie powtórnej immunoterapii po leczeniu uzupełniającym u 47-letniego chorego na czerniaka skóry w wyjściowym stadium IIC

Dzięki pojawieniu się nowych terapii, takich jak inhibitory punktów kontrolnych układu immunologicznego czy inhibitory BRAF i MEK, w ostatniej dekadzie wyniki leczenia chorych z rozpoznaniem czerniaka uległy znacznej poprawie.W poniższej pracy prezentowany jest przypadek mężczyzny z rozpoznaniem czerniaka skóry grzbietu, u którego doszło do progresji choroby nowotworowej mimo stosowania leczenia uzupełniającego niwolumabem. Chorego następnie zakwalifikowano do immunoterapii skojarzonej (niwolumab i ipilimumab), która zapewnia największą szansę na powodzenie leczenia czerniaka w stadium rozsiewu, jest jednak związana z dużym ryzykiem działań niepożądanych. U chorego wystąpiła toksyczność wątrobowa. Leczenie systemowe przerwano, a w badaniach obrazowych stwierdzono nową zmianę przerzutową w pęcherzyku żółciowym. W kolejnym badaniu tomografii komputerowej opisano dalszy wzrost zmiany w pęcherzyku żółciowym, przy jednoczasowej znacznej regresji wszystkich pozostałychzmian przerzutowych. Wykonano cholecystektomię i pozostawiono chorego w ścisłej obserwacji. Mimo zakończenia leczenia systemowego wciąż utrzymuje się odpowiedź na leczenie