221. Wyniki leczenia chorych na czerniaka złośliwego zlokalizowanego w obrębie głowy i szyi leczonych z użyciem genetycznie modyfikowanej szczepionki przeciwczerniakowej. (GMTV)

Czerniak złośliwy zlokalizowany w obrębie głowy i szyi rozwija się najczęściej w szóstej dekadzie życia, czyli średnio 10 lat póżniej niż w przypadku lokalizacji kończynowej czy na tułowiu. Najczęściej występuje na skórze twarzy najbardziej narażonej na działanie promieniowania UV. Ze względu na bogatą sieć naczyń limfatycznych wznowy miejscowe, in transit oraz przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych są częstsze niż w przypadku innych lokalizacji, a wyniki leczenia (chirurgia, radioterapia, chemioterapia) niezadowalające. Jak dotąd niewiele jest doniesień na temat skuteczności immunoterapii w przypadku czerniaków tego regionu. W okresie od czerwca 1998 do listopada 2002 w Zakładzie Diagnostyki i Immunologii Nowotworów AM w Poznaniu poddano immunoterapii 18 pacjentów, u których rozwinął się czerniak w obrębie głowy i szyi. Wszyscy pacjenci immunizowani byli szczepionką przeciwczerniakową, opartą na 2 liniach ustalonych komórek czerniaka MIH1 i MIH2 transdukowanych genami lL6 i jej rozpuszczalnego receptora. Średnia wieku pacjentów wynosiła 51 lat (22–72). W sześciu przypadkach zmiana pierwotna zlokalizowana była w obrębie szyi, w dwunastu w obrębie głowy. 4 pacjentów było w trzecim, a 14 w czwartym stopniu zaawansowania klinicznego wg AICC. Czas obserwacji wynosił od 4 do 50 miesięcy, średnio 16 miesięcy. Przeżycia od momentu włączenia szczepionki wahały się od 3 do 50 m-cy, średnio 18 m-cy, nie stosowano dodatkowo chemioterapii. 12 pacjentów przeżyło ponad 12 m-cy, 4 ponad 2 lata. 9 pacjentów wciąż pozostaje w obserwacji. U 4 chorych w momencie włączenia do terapii istniały masywne przerzuty, czas przeżycia w tych przypadkach wynosił 3 lub 4 miesiące. W grupie z wyciętymi makroskopowymi przerzutami średni czas przeżycia wynosi 20 m-cy (od 8 do 50)