Conciliaire en postconciliaire kerkelijke beleidsteksten over de zending van (leken)pastors in de kerk

Bij het nadenken over de vraag welke paden in de toekomst inzake kerkopbouw best worden bewandeld om in Vlaanderen nog over een toekomstvaardige Katholieke Kerk te beschikken, mag zeker de nodige aandacht worden geven aan de eigenheid van onze Vlaamse Kerk en samenleving. Toch mogen we niet vergeten dat de katholieke geloofstraditie voor het grootste stuk voor het geheel van de universele Kerk beschreven wordt. In deze bijdrage herlees ik een aantal officiële kerkelijke beleidsdocumenten die zich tijdens de laatste decennia gebogen hebben over de plaats van niet-gewijde vrijwillig of professioneel actieve pastorale werkers in de Kerk. Ik ga echter van start met een terugblik op wat Vaticanum II over de relatie tussen priesters en leken zegt. De kernboodschap is dat de hele Kerk deelt in Christus’ profetische, priesterlijke en koninklijke zending, maar het concilie wilde ook de zending van priesters en leken goed tegenover elkaar afgrenzen. Vervolgens ga ik in op een eerder restrictieve Vaticaanse instructie uit 1997 over ‘De medewerking van lekengelovigen aan het dienstwerk van de priesters’ en twee beleidsteksten van enerzijds de Nederlandse bisschoppenconferentie, anderzijds de bisschoppenconferentie in de Verenigde Staten. Het laatste woord wordt aan paus Franciscus gegeven.status: publishe