Het nieuwe leren

Om de bouw nieuwe positieve impulsen voor ontwikkeling te geven is in 2002 “Het nieuwe bouwen in Nederland” gepresenteerd door Hennes de Ridder [1]. Dit model gaat uit van kale, transparant gemaakte kosten en sturen op maximaal nut. Dit sturen is dynamisch, een “open begin”, in plaats van een open einde. Dit met als doel gezamenlijk te sturen op maximaal nut, met rendement voor vrager en aanbieders[2]. In de bouw wordt hiervoor het begrip “de nieuwe dynamiek” gehanteerd. Het initiatief sluit aan bij de oude stroming in de architectuur uit de jaren twintig, bekend als het Nieuwe Bouwen of het Functionalisme. Uitgangspunt was de functie van het gebouw, verantwoord materiaal gebruik en goede bruikbaarheid. Deze stroming heeft een belangrijke invloed gehad en heeft tot vele internationaal befaamde gebouwen geleid, waaronder de door Jan Duiker (1890-1935) ontworpen “open lucht” school aan de Cliostraat te Amsterdam. Om een optimale licht- en luchttoetreding te bereiken, week Duiker radicaal af van de “landelijke” bouwstijl die de Amsterdamse scholen kenmerkte. Hij creëerde door minimalisering van de constructie een maximum aan openheid. De openlucht school vormt een hoogtepunt in het (internationale) Nieuwe Bouwen [3]. Karakteristiek is de transparantie in de bouw, de ontwerpers verzetten zich tegen het gesloten traditionele. De hoop is dat de huidige nieuwe stroming eenzelfde positieve verandering in de bouw tot stand weet te brengen. Belangrijk hierbij is de relatie met het onderwij