49P Ocena wpływu wybranych czynników prognostycznych na skuteczność leczenia promieniami płaskonabłonkowego raka gardła dolngo

Celem pracy jest ocena wpływu wybranych czynników klinicznych i fizycznych na skuteczność leczenia promieniami chorych na płaskonabłonkowego raka gardła dolnego.Analiza obejmuje grupę 97 chorych leczonych wyłącznie promieniami w latach 1980-1987 w Gliwickim Centrum Onkologii.W niemal połowie przypadków pierwotny naciek był umiejscowiony w obrębie zachyłka gruszkowatego, w podobnym odsetku nie określono lokalizacji zmiany pierwotnej ze względu na rozległość naciekania.Jako III i IV stopień klinicznego zaawansowania 91% przypadków, natomiast w 64% stwierdzono przerzuty do układu chłonnego szyi.Wszystkich chorych leczono promieniami izotopu kobaltu 60, techniką dwóch pól bocznych przeciwstawnych z zastosowaniem konwencjonalnego sposobu frakcjonowania, zakres dawki frakcyjnej wahał się w zakresie od 2 do 3 Gy. W celu wyeliminowania wpływu wielkości dawki frakcyjnej na biologiczny skutek promieniowania, fizyczne dawki całkowite przeliczono na biologiczne równoważne - NTD (znormalizowana Dawka Całkowita), których wielkość mieściła się w zakresie 62-72 Gy.Związek między klinicznymi i fizycznymi czynnikami mogącymi mieć wpływ na skuteczność leczenia promieniami analizowano dwuetapowo: pierwszy etap obejmował analizę jednowariantową w oparciu o test T-studenta, w drugim etapie wielowariantowo, przy pomocy testu regresji logitowej.W przypadku analizy jednowariantowej zanotowano związek pomiędzy niepowodzeniem leczenia i obecnością oraz zaawansowaniem przerzutów do węzłów chłonnych szyi, spadkiem poziomu hemoglobiny o ponad 0,7 g/dl w trakcie radioterapii, znacznym zaawansowaniem nacieku pierwotnego i płcią żeńską. Spośród czynników poddanych analizie regresji logitowej, całkowity czas leczenia promieniami oraz stopień zaawansowania lokoregionalnego nowotworu wykazywał związek z wynikami leczenia.Kolejny etap analizy obejmował zależność pomiędzy długością całkowitego czasu leczenia promieniami i ryzykiem wznowy nowotworu. W przypadku jego wydłużenia powyżej 50 dni ryzyko niepowodzenia wzrasta do 90-100%.Analiza wpływu wybranych czynników wykazała znamienny związek z wynikami leczenia promieniami w odniesieniu do zaawansowania lokoregionalnego nowotworu i całkowitego czasu leczenia promieniami, którego wydłużenie spowodowane jest wystąpieniem przerw, głównie o przypadkowym charakterze, obserwowano w 86% przypadków