Het lange koord tussen beleid en investeringen van woningverhuurders

Het maken van plannen door Nederlandse sociale woningverhuurders over de ontwikkeling van hun woningbezit heeft in de laatste twintig jaar een grote vlucht genomen. Een belangrijke achtergrond hiervan is dat het rijk veel van zijn verantwoordelijkheden en financiële risico’s bij deze verhuurders zelf heeft neergelegd. Als gevolg van deze verschuiving hebben sociale verhuurders meer dan ooit te maken met de problematiek van plandoorwerking, een vraagstuk dat in de ruimtelijke planning al sinds jaar en dag in de belangstelling staat. In deze verhandeling, dat gebaseerd is op veldwerk onder enkele grote Nederlandse sociale verhuurders, staat de vraag centraal, in hoeverre de investeringskeuzen van deze verhuurders een weerspiegeling zijn van hun portefeuillebeleid. De literatuur geeft onvoldoende uitsluitsel over wat we op dit punt kunnen verwachten. Aan de ene kant laten vele planningstudies een slechte doorwerking van het beleid zien, toe te schrijven aan bijvoorbeeld tegenstrijdige belangen, miscommunicatie, gewijzigde interpretaties en onvoldoende inspelen op de dagelijkse werkelijkheid. Aan de andere kant hebben de meeste van deze studies betrekking op grote overheidsinstellingen of grote bedrijven, terwijl de sociale-verhuurorganisaties aanmerkelijk kleiner en overzichtelijker zijn. Daarbij komt dat het gaat hier om de interne doorwerking van beleid gaat en niet om de, althans in theorie, lastigere externe doorwerking van beleid naar andere partijen