Artykuł poświęcony jest znanej skądinąd tezie, że język jest nie tylko narzędziem porozumiewania się o otaczającej nas rzeczywistości, lecz że tworzy również własną "rzeczywistość językową", wszak nazwa jakiegoś zjawiska - tj. jej językowy obraz - może budzić skojarzenia z nazwą innego, obiektywnie zupełnie odmiennego zjawiska. Autor ilustruje to na przykładzie wybranych wierszy Ch. Morgensterna, które - acz w sposób przejaskrawiony - doskonale pokazują autotematyzm językowy. Fakt, że językowy obraz rzeczywistości ma w znacznej mierze charakter kreatywny, niesie z sobą niebezpieczeństwo manipulacji szczególnie widocznej w języku polityki. W tym kontekście autor formułuje kilka ogólniejszych uwag dotyczących krytyki językowej.Zad...