Krytyka językowa i wyczucie językowe jako przedmiot bardań językoznawczych

Krytycy językowi, wydając o czymś sąd i/lub ooeniając coś, posługują się /kryteriami î "błędny"/poprawny" lub "źle"/"dobrze"/ najczęściej pojęciem "wyczucie językowe" jako jednostką indywidualną. Krytycy językowi i leh intenoja usprawiedliwiająca - "wyczucie językowe"/ "intuicja językowa" - znalazły się w krzyżowym ogniu krytyki germanistów-językoznawców w szkołach wyższych. W pierwszej części niniejszego artykułu nrzedstawione są istotne cechy tego "sporu". Treścią drugiej części jest dyskusja nad fenomenem "wyczucie językowe" w ramach językoznawstwa. Wiele prac znajdujących się w centrum dyskusji zawiera wniosek, że chodzi tu o wielkość, która analogicznie do zmian norm językowych, podlega procesowi przemiany. Powoływanie się na wyczucie językowe jest w poszczególnych przypadkach usprawiedliwione. Jednakże jako jednostka wykraczająca poza ocenę indywidualną nie sprawdza się.Zadanie pt. „Digitalizacja i udostępnienie w Cyfrowym Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego kolekcji czasopism naukowych wydawanych przez Uniwersytet Łódzki” nr 885/P-DUN/2014 zostało dofinansowane ze środków MNiSW w ramach działalności upowszechniającej nauk