Niektóre aspekty morfologii fleksyjnej języka niemieckiego

Artykuł niniejszy jest poświęcony znaczeniu alternacji formotwórczej i jej niektórym aspektom we współczesnej morfologii fleksyjnej języka niemieckiego. Alternacje formotwórcze, czyli stosunki wymiany zachodzące w obrębie morfologii fleksyjnej w języku niemieckim, zwłaszcza typu ablautu (apofonia) oraz alternacje typu umlautu (alternacje przegłosowe), odgrywają bardzo ważną rolę. W wielu wypadkach są one samodzielnymi wskaźnikami opozycji morfologicznych lub - nawet pozbawione samodzielnej funkcji morfologicznej - towarzyszą w niektórych kontekstach morfemom fleksyjnym. Następne ważne aspekty tych alternacji w morfologii niemieckiej dotyczą zakresu i stopnia ich produktywności. Są one integralną częścią morfologii, zatem służą w mniejszym lub większym stopniu sygnalizowaniu kategorii i opozycji gramatycznych w kooperacji z innymi środkami i sygnałami językowymi, tworząc ważny dodatkowy element ułatwiający komunikację językową