Plon i zawartość Ti, Fe, Mn i Cu w selerze naciowym (Apium graveolens L. var. dulce Mill. Pers.) pod wpływem aplikacji tytanitu

Celery is a valuable vegetable plants, due to the properties of dietary, medicinal and taste. It is moderately cold climate plant, well yielding in climatic conditions of our country, with proper selection of varieties and soil. A pot experiment carried out in two one-year series (2001 and 2002 year) examined the effect of various concentrations of Tytanit applied once and twice against NPK fertilization, in comparison to the control object and with mineral fertilization applied (NPK), on the yield of the total biomass, petioles and blades of celery, as well as the content of titanium, iron, manganese and copper. Those elements fulfil a primary role in the process of photosynthesis and (according to literature data) titanium also plays an important function in this process. It was found that foliar fertilization with Tytanit had a favourable effect on increasing the test plant yield. The highest yield of celery biomass was obtained after applying the highest dose of Tytanit. The frequency of spraying resulted in slight changes in the yielding of the test plant. A higher average bioaccumulation of titanium, iron and manganese was observed in blades than in petioles, in series I and II of the study. The highest concentration of Tytanit applied once and twice resulted in a decreasing bioaccumulation of Fe and Mn in the examined parts of celery, in series I and II of the study. The highest amounts of Cu were observed on the control object fertilized with NPK and under the influence of Tytanit application in the lowest concentrations. The average uptake of Ti and Mn with the yield of blades was twice as high as the yield of petioles, while in the case of Fe and Cu, it was higher with the yield of petioles than of blades.Seler naciowy należy do cennych roślin warzywnych ze względu na właściwości dietetyczne, smakowe i lecznicze. Jest rośliną klimatu umiarkowanie chłodnego dobrze plonującą w warunkach klimatycznych naszego kraju, przy odpowiednim doborze odmian i gleby. W doświadczeniu wazonowym prowadzonym w dwóch jednorocznych seriach (lata 2001, 2002) badano wpływ różnych stężeń Tytanitu stosowanego jednoi dwukrotnie na tle nawożenia NPK, w porównaniu z obiektem kontrolnym i nawożonym mineralnie (NPK), na plon całej biomasy, ogonków i blaszek liściowych selera naciowego oraz zawartość tytanu, żelaza, manganu i miedzi. Wymienione pierwiastki odgrywają główną rolę w procesie fotosyntezy, dane literaturowe podają, że tytan również pełni istotną funkcję w tym procesie. Stwierdzono korzystny wpływ nawożenia dolistnego Tytanitem na zwiększenie się plonu rośliny testowej. Największy plon biomasy selera uzyskano po zastosowaniu największej dawki Tytanitu. Ilość stosowanych zabiegów spowodowała niewielkie zmiany w plonowaniu testowanej rośliny. Zanotowano średnio większą bioakumulację tytanu, żelaza i manganu w blaszkach liściowych selera naciowego niż w ogonkach liściowych w I i II roku badań. Największe stężenie Tytanitu zastosowane jedno- i dwukrotnie spowodowało zmniejszenie bioakumulacji Fe i Mn w badanych częściach selera w I i II roku doświadczenia. Najwięcej Cu zanotowano na obiekcie kontrolnym, nawożonym NPK oraz pod wpływem aplikacji Tytanitu w najmniejszych stężeniach. Wyniesienie Ti i Mn było średnio dwukrotnie większe z plonem blaszek liściowych selera niż z plonem ogonków liściowych, natomiast Fe i Cu większe z plonem ogonków liściowych niż blaszek liściowych