Esej powojenny i współczesny wobec językowej rytualizacji historii

Przedmiotem rozważań zawartych w artykule są skonwencjonalizowane, funkcjonujące w powszechnym użyciu metafory językowe, dotyczące samej historii lub poszczególnych wydarzeń historycznych. Wspomniane sformułowania według autora prowadzą do tworzenia stereotypów na temat przeszłości, jednocześnie pozwalają jednak nadać konkretnym wydarzeniom głębszy sens historyczny. W tekście przytoczono podstawowe schematy tychże metafor, a także zanalizowano konkretne przykłady ich użycia w powojennej eseistyce dotyczącej krajowej historii