Śmiech po ojczyźnie. Patologia społeczeństwa początków epoki rozbiorowej

Artykuł przybliża twórczość wyrażającą nastroje towarzyszące Polakom w obliczu wydarzeń III rozbioru. Prezentuje przy tym różnorodne postawy uczestników i świadków ówczesnych wydarzeń – od oddawania się zabawie jako mechanizmowi obronnemu, przez skłonności samobójcze, po zwątpienie w sens oraz istnienie Bożej Opatrzności. Omówione utwory zostały zaprezentowane jako przejawy kolejnych etapów procesu żałoby (odłączenia, przystosowania oraz tworzenia nowych więzi). W tekście zanalizowano zarówno utwory będące wyrazem lub świadectwem konkretnych postaw, jak i te, w których zawarto krytykę zachowań Polek i Polaków. Zwrócono także uwagę na rolę omawianych tekstów w tworzeniu najpopularniejszych mitów dotyczących bohaterów narodowych tamtego okresu