Meskhetian (Ahiska) Turks in Turkey and Their Perception of Spatial Belonging

In its various aspects, the subject of “belonging” has been an important fundamental indicator in terms of understanding “social belonging relations” throughout the history of mankind. This study focuses on the Meskhetian Turks who have immigrated to Turkey since 1992. Using the selected sample below, it considers the Meskhetian Turks’ choice of a preferred motherland, Turkey, or their own Meskhetian Territories with regard to social belonging. The research also questions the role of Turkish Governments during the period 1992-2017 who as decision-makers in matters of “immigration administration” “encouraged” or “discouraged” the Meskhetian Turks to enter Turkey. In addition, the level of public awareness drawn by the Meskhetian Turks’ recently increasing rates of arrival in Turkey along with the subject of their social adaption to local public life will be questioned through in-depth interviews. Moreover, on a broader level, the emotions of the Meskhetian Turks towards spatial belonging will be scrutinized. And in the final analysis, the content of this paper examines the general question of “motherland” belonging, which is claimed to exist amongst the Meskhetian Turks both towards Turkey and the Meskhetian territories.KeywordsIdentity Belonging, Meskhetian Turks, Immigration Administration, Social Belonging, Spatial Belonging5. Conclusion and Evaluation The present study to determine the perception of belonging by theMeskhetian Turks who immigrated to Turkey in 1992 was based on questionnairesand in-depth interviews with members of this group. Additionally, the awarenessof the problems of Meskhetian Turks by members of the Turkish public was also examined.The purpose of this inquiry was to find out whether there was strong public supportto strengthen the political position of Meskhetian Turks in Meskheti.Those Meskhetian Turks who are of Turkish origin and whohave adopted this ethnic identity have been socially and administrativelyaccepted in Turkey, since their immigration. The presence of cultural andreligious commonalities with the settled people is an essential element insocial integration. Some of the Meskhetian Turks who have more recently cometo Turkey (since 2011) tend to use their ethnic identity together with their territorial/geographicalidentity in order to feel a sense of belonging. Even though essentially they didnot come willingly, the continuation of the relations with kinship in theterritories they left enables belonging. For these groups, the Meskhetian territorieshave remained embedded in their identities as a “homeland”. Theiridentification of themselves as Meskhetian Turks verifies this opinion. Nevertheless,the opinion that the Meskhetian territories only create an emotional bond iswidespread among the groups with a longer immigration history. Therefore, theMeskhetian territories may now be evaluated as an “ancestral territory” or a“motherland” for the groups that arrived earlier. The Meskhetian Turks were also unable to create aneconomic power in terms of capital ownership in the Meskhetian territories. Theirforced displacement and the administrative pressure significantly destroyedtheir potential for becoming economic and political powers. Moreover, the lackof sound policy by the Turkish government and weak lobbying activities does notprovide offer a bilateral political climate to facilitate the return of the MeskhetianTurks remaining in Turkey to their settlement in Meskheti. This underlines the fact that there is still no remedy forthe majority of Meskhetian Turks other than returning to Turkey. According to boththe respondents from the university youth in İzmir and the respondents livingin different provinces, it can be stated that there is no interest in, orcomprehensive information on, Meskhetian Turks in Turkey. Immigrants coming to Turkey generally lack the capacity tocreate an economic field of employment. Likewise, the Meskhetian Turks who haveimmigrated to Turkey also work mostly in the administrative or bureaucratic mechanismsin the service sector. However, in the context that Meskhetian Turks attachimportance to education, it might be expected that they will become successful indifferent sectors in the future. In Turkey, citizens treat the principles of equality withinthe law with respect. Their strong political and social preferences along withtheir disinclination to create a privileged environment for any ethnic groupeither in theory or in practice influence administrative decisions. Neither doMeskhetian Turks have a wish to create a distinct agenda on obtaining such aprivilege. Central Asia is evaluated as “the motherland” for thesettled Turks in Turkey on the basis of history education in Turkey. Thus,Central Asia is only of emotional significance for most Turkish citizens. Witha similar approach, Turkey will also be evaluated, two or three generationslater, as the “homeland belonging” of the Meskhetian Turks who have adopted a settledlife in Turkey, such a transformation is expected to enhance the commonality ofsocial trust by enabling the immigrants to understand and relate to each other easilyresulting from their common Turkish origin. This study covers the Meskhetian Turks’ arrival in Turkeyfrom various countries under political pressures, through forced and massimmigration. Observations and the interviews during the study reflect thepresent situation. But it is hard to predict the future. This issue reveals theacademic and social significance of the Meskhetian Turks phenomenon. In time thingswill change: new migration routes and new targets will develop as a result of global and political climatic pressure. We hope that no new tragic stories willemerge. Günümüzde Ahıska Türkleri; Azerbaycan,Özbekistan, Kazakistan, Kırgızistan, Rusya, Gürcistan, Ukrayna, Türkiyeve ABD’de yaşamaktadır (Trier, Mouravi ve Kilimnik, 2011: 54). Dünya AhıskaTürkleri Birliği (DATÜB), KKTC’yi de bu ülkeler arasına eklemektedir. Buna göretüm ülkelerdeki toplam sayıları Aydıngün’e göre 350-400 bin (Aydıngün, vd.,2006; 1), Bayraktar’a göre ise 430-440 bin civarındadır (Bayraktar, 2013: 77).Türkiye’de yaşayan Ahıska Türklerinin sayılarının 35 bin civarında olduğuöngörülmektedir (Trier, Mouravi ve Kilimnik, 2011: 54). Ancak ortaya konanrakamların kesinlik içermediğini ve tahmini değerlendirmeler olduğunu ifadeetmek gerekir (Üren, 2016: 167). GünümüzdeGürcistan’ın Güney Batı Bölgesi “Ahıska” olarak adlandırılmaktadır. AhıskaTürkleri, Osmanlı İmparatorluğu, Çarlık Rusya’sı ve Sovyet SosyalistCumhuriyetler Birliği döneminde (1944 yılına dek) Mesketya-Cahaveti bölgesindeyaşamıştır. Ahıska Türkleri, aidiyet duydukları topraklardan Stalin’inemriyle 1944 yılında sürülmüştür. Bu durum doğal olarak travmatik birdurumdur.  M.Ö . 700 yıllarından beriadını aldığı verdiği  bu bölgede yaşamak bir yana, …. Tarihinde Almanlarakarşı Rus askerleriyle birlikte yurdunu korumak için savaşmış olmanın bir değertaşımadığını görmek de ayrı bir şok etkisi yaratmıştır.  Günümüzde Türkiye’nin dışında yerleşmiş AhıskaTürklerinin  kendilerine ait özerk bir idari birimleri nede bağlantılı olarak  resmi olaraktanınmışlığı bulunmamaktadır. Etnik açıdan heterojen ve devletsiz bir azınlıkolarak da tanımlanabilen Ahıska Türkleri, başka bir ifadeyle. kendi topraklarıüzerinde bir ulus inşa edemediği gibi siyasi bir organizasyon altında da biraraya gelememiştir. Bu durum, Ahıska Türklerinin “Vatansız” statüsü içindedeğerlendirilmelerine neden olmuştur. Siyasi bakımdan korumasız durumda kalanAhıska Türklerinin bu özelliği, diğer halklar tarafından dışlanmalarına daneden olmuştur (Üren,  2016: 437; Çeçen,2007: 5).Türk soylu olanve bu etnik kimliği benimseyen Ahıska Türklerinin kültürel ve diniortaklıkları,  Türkiye’deki yerleşik Türktoplumuyla birlikteliklerini kolaylaştırmış ve daha samimi bir sosyal ortamsağlamıştır.  Böylece Ahıska Türkleri, toplum içerisinde ve kamusal alandayabancı olarak değerlendirilmemişlerdir. Göç süreci içerisinde AhıskaTürklerinin toplumsal aidiyet konusuna bakış açıları değişikliğe uğramıştır. Buçalışma Ahıska Türklerinin toplumsal aidiyeti konusunu ve Türkiye’deki yerleşikTürklerin Ahıska Türklerini değerlendirmelerini sorgulamaktadır. Göçmenlerin sosyalve kültürel yapılarının farkında olan, sahip oldukları özelliklere ve yaşamkoşullarına uygun hareket eden yönetim mekanizmalarının oluşturulması, hemtoplumun huzuru hem de ulusal güvenlik açısından önem taşımaktadır. Bu durum,Türkiye’ye yönelen tüm göç hareketlerinin ayrıntılı olarak ve kendi özelindeincelenmesini zorunlu kılmaktadır (Karaman, 2012: 213). Ahıska Türkleri zorunlugöçe tabi tutulmuştur. Göç etme tercihleri, daha iyi yaşama koşullarına erişmekile ilişkilendirilememektedir. SSCB’nin 1956 yıllarında,Ahıska Türklerinin üzerindeki özel iskân politikasının getirdiği kısıtlamaların[1]kaldırılmasına yönelik bir kararname yayınlanmıştır. Ahıska dışında SSCB içindeherhangi bir yere gidebilir hale getirilmiştir. Oysaki Ahıska Türkleri için ,Ahıska bir vatan toprağıdır ve oraya dönmek istemektedir. Özellikle yaşlıların çoğu için vatan, zamanında Osmanlı İmparatorluğu’nabağlı bir bölge olan Ahıska’dır. Tarihsel olarak bir anlam taşıyan bu bölge1991’de SSCB’nin dağılmasından sonra Gürcistan toprakları içerisinde kalmıştır.Köyleriyle sıkı bağlar içerisinde olan Ahıska Türkleri için vatan sadeceköyleridir, Gürcistan değildir (Aydıngün, A ve Aydıngün, İ., 2014: 28). Araştırmalaragöre, 1944 sürgünü sonrasında Özbekistan ve diğer Orta Asya devletlerinde doğanAhıska Türkleri için ise, Ahıska toprakları, yalnızca duygusal bir bağ ilebağlı oldukları memleketleridir. Diğer taraftan, siyasi anlamda vatan olarakgördükleri devlet Türkiye Cumhuriyeti’dir (A. Aydıngün, İ. Aydıngün, 2014: 1-7).Çağdaştoplumlarda kimliklerin kaybolması bir yana, yeniden yapılanmış vetanımlanmıştır (Douglas Kellner)[2].Hattamodern toplumlarda geçmişinde rastlanmayacak kadar daha problematik halegelmiştir. Kişilerin özgürlüklerinin bir ölçüsü “turist” olma ile de izahedilmektedir (Zygmunt Bauman) [3]Özgürce bir ülkeden diğerine yaşam kalitesi standartlarına sahip olarakgidebilmek bir modern ve demokratik bir imtiyazdır. Gönüllü ve Gönülsüz göçtenayrılır. Aylaklıkla da izah edilememektedir.    [1] Bu kısıtlamalar; izinsiz komşu köye gitmek, farklı bir köydenAhıska Türküyle evlenmek, ölüm, doğum, kaybolma ve kaçma durumlarında yerelyönetime haber verilmesi gibi konuları içermekteydi (Buntürk, 2014: 96;Tomlinson, 2015: 17).[2] http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.493.795&rep=rep1&type=pdferişim 9.02.2018https://pdfs.semanticscholar.org/1068/52052818939580b1ff29c361abfa08b56998.pdf[3] https://www.nyu.edu/classes/bkg/tourist/Baumann-pilgrim-tourist.pdferişim 9.02.2018,  erişim 9.02.2018s.18-36