W eseju autor dokonał analizy wybranych przykładów literackiego konstruowania granic Europy, szczególnie w przypadku Wschodu i Południa, przy pomocy przykładów literackich z twórczości kilku różnych w swoich poetykach pisarzy, takich jak Orhan Pamuk, Ryszard Kapuściński, Czesław Miłosz, Wolfgang Biischer (Wschód), czy Johann Woligang Goethe i Mme de Stael (Południe). Specjalną uwagą autor obdarzył literackie przedstawianie wyspy Capri jako południa Południa. Taki zabieg jest widoczny w twórczości Hansa Christiana Andersena, Fryderyka Nietzschego, Elsy Morante, Alberto Moravii i Axela Munthe. W konkluzji autor stwierdza, że literackie wersje granicy nazywanej Południem dostarczają nam bytu, który jest określony i spełnia swoją funkc...