Kontekst małżeństwa Bony Sforzy z Zygmuntem I Starym: dyplomacja Maksymiliana I we Włoszech i Środkowej Europie

This article will focus on the circumstances which contributed to the 1517 dynastic marriage of Bona Sforza of Milan to Sigismund I the Elder of Poland. It will examine the decline of Sforza and Neapolitan Aragon influence on the Apennine Peninsula in the face of Valois and Habsburg claims to supremacy. This article aims to place Habsburg diplomatic manoeuvring to secure the installation of Maximillian I’s niece as Queen of Poland in the context of Habsburg-Valois rivalry in Italy and Habsburg ambitions for dominance in Central Europe where they challenged the Jagiellon dynasts of Bohemia and Hungary, and of Poland and Lithuania. This article will demonstrate that the contracting of the Sforza-Jagiellon marriage was initiated by Maximillian I as an extension of a deliberate and assertive Habsburg policy. Habsburg policy objectives included removal of the prime claimant to the throne of Milan and the placing of a queen acquiescent to Habsburg strategy at the Jagiellon court in Poland. This article will conclude that the marriage was used by the Habsburgs as a dynastic and political tool to limit the Jagiellon dynasty’s power and authority in Central Europe.Artykuł skupia się na okolicznościach, które przyczyniły się do zawarcia w 1517 r. dynastycznego małżeństwa Bony Sforzy z Mediolanu z polskim Zygmuntem I Starym, analizując spadek wpływów Sforzów i neapolitańskich Aragonów na Półwyspie Apenińskim w obliczu roszczeń Walezjuszy i Habsburgów do supremacji. Celem artykułu jest ukazanie habsburskich manewrów dyplomatycznych, mających na celu ustanowienie siostrzenicy Maksymiliana I królową Polski, w kontekście rywalizacji Habsburgów i Walezjuszy we Włoszech oraz dążenia Habsburgów do dominacji w Europie Środkowej, gdzie rzucili wyzwanie przedstawicielom dynastii Jagiellonów w Czechach i na Węgrzech oraz w Polsce i na Litwie. Artykuł wykaże, że zawarcie małżeństwa Sforzów z Jagiellonami zostało zainicjowane przez Maksymiliana I jako rozszerzenie przemyślanej i asertywnej polityki Habsburgów. Cele polityki habsburskiej obejmowały usunięcie głównego pretendenta do tronu Mediolanu i umieszczenie królowej przychylnej habsburskiej strategii na dworze Jagiellonów w Polsce. Artykuł kończy się konkluzją, że małżeństwo to zostało wykorzystane przez Habsburgów jako narzędzie dynastyczne i polityczne w celu ograniczenia władzy i autorytetu dynastii Jagiellonów w Europie Środkowej