Not every delirium protocol in Dutch hospitals is up-to-date:evaluation of the implementation of the new delirium guideline

DoelOnderzoeken in welke mate de essentiële wijzigingen in de nieuwe richtlijn ‘Delier voor volwassenen en ouderen’, die in april 2014 verscheen, zijn opgenomen in lokale ziekenhuisprotocollen om daarmee een inschatting te geven van de gevolgen hiervan voor de patiënt.OpzetKwantitatief onderzoek.MethodeWe verzamelden protocollen van Nederlandse ziekenhuizen vóór (september-december 2012) en na het verschijnen van de richtlijn (maart-juli 2015). We vergeleken de protocollen op het gebied van basiszorg voor patiënten met een delier wat betreft screening, diagnostiek, behandeling en nazorg, en op organisatorisch vlak.ResultatenVan de 80 benaderde ziekenhuizen konden we 57 (71%) protocollen includeren. In 16 (28%) van deze protocollen was de richtlijn verwerkt. Screening op het delierrisico met de Veiligheidsmanagementsysteem-vragenlijst was beschreven in 29 (51%) protocollen en screening met de Deliriumobservatiescreeningschaal in 52 (91%). Een terughoudend beleid ten aanzien van antipsychoticagebruik was beschreven in 12/53 (23%) protocollen, maar in 21/53 (40%) was de haloperidoldosering hoger dan geadviseerd. Nazorg was beschreven in 40 (70%) protocollen. Organisatie van de delierzorg, zoals het beperken van consultatie tot complexe casussen, stond in 33/57 (58%) van de protocollen.Conclusie15 maanden na het verschijnen was de richtlijn in slechts ruim een kwart van de protocollen verwerkt. Bij behandeling van patiënten met een delier kan dit geleid hebben tot overbehandeling met antipsychotica. Daarnaast lijkt basisdelierzorg nog niet beschouwd te worden als de verantwoordelijkheid van iedere medisch specialist in het ziekenhuis.OBJECTIVE: To describe the extent to which the essential changes in the new Dutch delirium guideline for adults and the elderly, published in April 2014, have been incorporated in local hospital protocols, so as to estimate the consequences this could have for patients.DESIGN: Quantitative study.METHOD: Dutch hospital protocols were collected for two periods: before (September to December 2012) and after publication of the guideline (March to July 2015). Protocols were compared with respect to basic delirium care (screening, diagnostic approach, therapy and follow-up care) and organisation of care.RESULTS: Of the 80 Dutch hospitals approached, we were able to include 57 (71%) protocols in this study. 16 hospitals (28%) had adapted their protocols to the new guideline. Screening for the risk of delirium using the questions from the Dutch safety management system (Veiligheidsmanagementsysteem) was described in 29 (51%) of the protocols. Use of the Delirium Observation Screening Scale was reported in 52 (91%) protocols. A policy of moderation regarding antipsychotic therapy was described in 12 of 53 (23%) protocols, but in 21/53 (40%) the haloperidol dosages were higher than advised by the guideline. Follow-up care is described in 40 (70%) of the protocols. Organisation of delirium care, for example restriction of consultation of an expert to complex cases, was advised in 33/57 (58%) protocols.CONCLUSION: 15 months after publication, only just over a quarter of the protocols incorporated the guideline. In terms of the treatment of patients with delirium, this may have led to unnecessary treatment with antipsychotics. Furthermore, basic delirium care is apparently still not considered as the responsibility of every medical specialist in the hospital.