Solid lipid nanoparticles for cancer therapy:an in vitro study in prostate cancer cells

De toepassing van nanocarriers in de geneeskunde ('nanomedicine') biedt nieuwe mogelijkheden in de diagnostiek en behandeling van ziektes, variërend van beeldvorming tijdens chirurgische ingrepen tot de gerichte afgifte van medicijnen aan specifieke weefsels. De tot dusver geboekte vooruitgang in het gebruik van nanomedicijnen is veelbelovend, en toont aan dat de therapeutische toepassing van nanocarriers om ziektes zoals kanker te bestrijden, binnen handbereik is gekomen. De voor- en nadelen van de verschillende nanocarrier systemen, grofweg te onderscheiden in virale en niet-virale afgiftesystemen, zijn helder in kaart gebracht. Vanwege de mogelijk schadelijke immuunreacties bij het gebruik van virale nanocarriers en de beperkte mogelijkheden voor hun grootschalige produktie, heeft de ontwikkeling van de niet-virale systemen bijzondere aandacht gekregen. Echter, in vergelijking tot de virale carriers zijn de niet-virale nanocarriers minder efficiënt in de afgifte van medicijnen. De uitdaging ligt dan ook in het ontwikkelen van niet-virale nanocarriers die minstens zo effectief zijn in de mate van medicijnafgifte als de virale systemen. Om dit doel te bereiken is fundamentele kennis nodig van de mechanismen waarmee nanodeeltjes een interactie aangaan met cellen, en de wijze waarop de deeltjes door de cellen worden verwerkt en de medicijnen vervolgens worden afgeleverd. Dit proefschrift beschrijft de produktie en toepassing van een niet-virale nanocarrier, zogenaamde Solid Lipid Nanoparticles (SLNs) in de afgifte van geneesmiddelen aan prostaatkankercellen.The use of nanocarriers in medicine (‘nanomedicine’) has opened new avenues in diagnostics and treatment of disease, ranging from imaging in monitoring surgical treatment to targeting and delivery of drugs to specific tissues and cells. Progress made so far is promising, and has shown the development and application of a host of such devices as potentially versatile therapeutic weapons to fight diseases such as cancer. Inherently, these developments have also led to recognizing and identifying advantages and disadvantages of applied systems, in particular when comparing viral- and non-viral delivery devices. Non-viral delivery devices have attracted particular attention in light of potential harmful immunological responses in case of the use of virus-based carriers, as well as for its potential for large-scale production. However, the lower efficiency in cargo-delivery of non-viral delivery devices has triggered major efforts in devising particles with a higher efficiency of delivery in order to match that obtained with viral particles. To accomplish such a goal, fundamental knowledge of the underlying mechanisms as to how nanoparticles interact with and are processed by cells, is imperative. The aim of this thesis is to develop and investigate the potential application of a specific class of non-viral delivery devices, i.e., solid lipid nanoparticles (SLNs) as a resourceful tool for delivery of therapeutics (drugs and/or nucleic acids) into cancer cells