The interaction between motor fatigue and cognitive task performance

Eerder onderzoek had aangetoond dat het cognitief presteren negatief beïnvloed werd door lichamelijke vermoeidheid. Dit deed vermoeden dat lichamelijke vermoeidheid ook centrale effecten had, dus in de hersenen. Mijn promotieonderzoek was er op gericht de wisselwerking tussen lichamelijke vermoeidheid en cognitief presteren nader te onderzoeken. Hiervoor gebruikten we een motorische taak (kracht leveren met de wijsvinger) en een cognitieve taak (een reactietijdtaak). Eerst heb ik gekeken of het negatieve effect van lichamelijke vermoeidheid op cognitief presteren door de vermoeidheid kwam of slechts door een relatieve toename in de hoeveelheid kracht die geleverd moest worden, aangezien het uitvoeren van de taak steeds meer moeite kostte. Een toename in kracht zorgde ook voor een verslechtering van cognitieve prestaties, maar niet zo sterk als tijdens vermoeidheid. Verder kon de afname in cognitieve prestaties gedeeltelijk worden tegengegaan door cafeïne, een stof die het centrale zenuwstelsel stimuleert. Dit wees erop dat lichamelijke vermoeidheid een effect had in de hersenen, resulterend in een verslechtering van cognitieve prestaties. Om te kunnen kijken naar waar deze interactie plaatsvond, hebben we MRI gebruikt om naar de (veranderingen in) hersenactiviteit te kunnen kijken. Eerst hebben we gekeken naar de relatie tussen de hoeveelheid kracht en de hoeveelheid activiteit in de hersenen, en naar het effect van lichamelijke vermoeidheid op hersenactiviteit. In beide gevallen nam de activiteit toe, al waren er wel verschillen tussen de situaties. Bij het combineren van de vermoeiende motorische taak en de cognitieve taak waren de veranderingen in hersenactiviteit zeer complex